Woest

Elk proatte Grunnings, op schoul, thoes in stroat, je wis nait beter.
Op t heden schoakel je ook hail rad over, as tillefoon gaait pak ik op met: “Kuipers.”
As ain van mien bruiers der dan veur is is geliek in t Grunnings.
Ik ken mien vraauw nou al 46 joar, ze sprak van hoes oet allain mor ABN. Niks mis mit wie begrepen en verstonnen elkoar ja wel.

Ik gaf al joaren bloud bie de bloudbaank van t Rooie Kruus en toun ik zoveul joaren geven haar wer ik oetneudegd veur n bieainkomst in de Stadsschouwburg.
Een veurstellen van de tonailverainen “De Grunneger Sproak”.
Mooi man, ik met mien vrundin noar Schouwburg. Wie zaten op zeuvende rieg van veurn of. Beloofde mooie oavend te worren.

Veurzitter van t Rooie Kruus dee opening en bedankte alle bloudgevers en zuks wat.
Toen begon t toneelstuk, vanzulfs alles in het Grunnings, ging over rieke boer, knecht, dainstmaaid en boer zien kinder.
t Was netuurliek een komies stuk en aalgeduurn lag zoal dubbel van t laggen.

Op bepoald moment wer der weer laggen, mien vraauw fluusterde mie int oor wat dat der nou zegt wer, ik heb heur dat in t ABN oetlegd. Mor ondertussen was zoal al weer stil noa dat laggen, en speulers waren al weer druk ant kissebissen, toun mien vraauw deur kreeg wat der zegt was, ze borst oet in n lachbui.
t Was zo aarg dat speulers stil vuilen en keken woar dat vandoan kwam.
Wie konnen wel in grond votkroepen, mor dat wol ja nait. Wie haren t gevuil dat haile zoal ons angloop.
In dat tonailstuk ging het over dainstmaaid dij met kont op loop was en boer dij dan wel oplossen wis om van dat hitzege gedou of te komen, hai sprak dan op n zeurderege toon: “Zet heur – mor – in – bak – met – ieskold – woater”.

Nog, as wie zukswat tegenkommen zeggen wie tegen mekoar: “Bak met ieskold woater.”
En gainaine wait woor wie t over hebben en wie gniffeln.

Aander geval was da’k as petroleumboer in Boeten Oosterpoorde veul klanten haar oet alle loagen van bevolking. Ik sprak dan ook altied in de toal die ze tegen mie ook proaten.
Mor dat mislukte n keer. An Oosterweg woonde de boas van grode zoak, mevrouw was ook klant van ons. Ik belde an, deur wer opendoan, ik zee: “Petroleumboer”. Vraauw gaf blik en wilde “Gaarne vier liter petroleum.”
Ik vulde t blik ging terugge zette hom deel: “Astublieft mevrouw, 84 cent.”
Mevrouw dee knip open en gaf gepast geld. Ik nam anstalten om vot te goan mor mos nog even goeiedag zeggen, in ploats van goedenmiddag te zeggen zee ik “Moi” en wol votlopen.
Mevrouw keek mie verbraand an en zee: “Wat zegt u daar?”
Ik herhoalde: “Moi.”
Mevrouw speide vuur en zee: “Ik ben er niet van gediend dat u zulke taal tegen mij spreekt, afschuwelijk.”
Ik wis nait hou ik doar met an mos, en sputterde wat van ik heb toch niks verkeerds zegt?
Mor ze bleef kwoad. Ik zeg: “U huft nait zo woest te doen.”
Ze wer nog verbrander, k wis t nait meer, k heb mie mor omdraaid en ben votlopen.
k Haar t waiten kend, mevrouw heur noam was Woest.

Joa ken je zain wat t Grunnings te weeg ken brengen.
Ken der wel n oavend over vertellen.