Woarom, woartou?
“Woarom…..? Doarom …!”, wordt der
smangs zegd. Veuls te voak komt t of-
schaaid onverwacht en overvaalt joe as n
daif in nacht. Op n haile bult vraogen blift t
antwoord oet. Lu zeggen makkelk: “Dat
heurt bie t leven.”
t Was zien tied meschain, mor dat is swoar
te begriepen. Was meschain noar mens
rekend veuls te jong. Dij Grode Boas doar-
boven docht der schienboar anders over en
Zien wil is wet. t ‘Woarom en Woartou’ zit in
ons verweven!
Op grode vroage ‘Woarom?’
wordt t antwoord nooit geven.
Bie vroagen over dood en leven
is der gain: ‘Doarom’
t Leven is
droagen, t leven is goan.
t Leven is bestoan, zunder veul vroagen.
t Woarom wordt: ”Mor laive God,
woartou din doch dit löt?”
