Woarom?

Dou heur moeke oet tied kwam, wol zai derover proaten.
Mor hai nait.
Dou zien moeke oet tied kwam, wol zai derover proaten.
Mor hai nait.
Dou der perblemen kwamen mit kinder/ wol zai der over proaten.
Mor hai nait.
Zai nam mie in vertraauwen. ‘Ik kin dit nait langer,’ zee zai, ‘ik goa vot.’ En nou kwam zai òfschaid nemen.
Wie hielen nkander stief vaast, dou laip zai te deur oet.
Ik ging achter t hoes zitten.
Zun scheen en buurvraauw klapte dreugmeulen oet. Ieder moal as buurvraauw was ophangt, zingt zai derbie.

Ik zat te dinken aan mien laif dij ik körtsleden aan de dood verloren heb.
Ieder stukje wasgoud slagt buurvraauw haard oet veurdat zai t ophangt. En boven t klappen oet klinkt heur stem weemoudeg langs de hoezen: ‘Waarom fluister ik je naam nog?’
Ik dink aan de vraauw dij onderwegens is noar n leven zunder man. En ik besef: ook aan t leven kin je joen laifste verlaizen.