Woar bistoe?
Dizze achterkaande van dingen
alles wordt waik en zaachte
olle patronen verswinden
Mit verdwoalde ogen kikst mie aan
nog verstrengelde vingers loaten aanveerdend lös
drifst vot in zere dreugte en schimmen
Woar bistoe?
In dreumen heur ik dien stem van overkaande
mor bie t löchten plooien gerdienen stilleghaaid