Winteropslag

Mit n baaid laipen wie deur n leutje dörpke op klaai. Mien zeun en ik. k Wol hom geern wat steeën zain loaten woar n verhoaltje aan vast zit. n Dörpke mit n loug, twij kerken stoef bie nkander en n kroug. Twij smederijen, twij gruinteboeren, twij bakkers, twij slachters en zo kon k nog wel even deurgoan. Ik haar wat oet te leggen. Zeun schudkopte mor wat en von dat minsen t dou nkander nait makkelk mouken. Nee, dörpen wazzen vrouger oareg verdaild. Ien goien en gonnent dij der nait bie heurden. Krekt van welke kaant je t ook mor bekeken. Zulfs op t kerkhof was t onnerschaaid te zain.
Bie bejoardenhoeskes zat n ol boas boeten op n baank n dikke segoar te smoken ien zun. Hai trok ter flink aan zagen wie. ‘Moi,’ raip hai ienainen. ‘Komen ie ais hier, kin ik joe nait?’
Inderdoad, n ol boer woar k vrouger wel ais wat veur doan haar dou k zulf nog n dikke kwoajong was. Hai haar dudelk verlet van n proatje. ‘Joa,’ zee e , ‘doe hest toch voak n moal winteropslag veur mie rond brocht?’ Zeun keek mie ais aan din dij begreep ter niks van.
Boer haar geliek. En k mos zeun even oetstukken wat of winteropslag was en hou dat voak ging.

Minsen bestelden vrouger zoveul mud eerabbels bie boer. Veur bie winterdag. En bie haarstdag werren dij, as boudel sorteerd was, bie minsen laangs brocht. Mainsttied mit peerd en woagen wied achteroet over klaailoanen tot stoef onner diek. Voak bie leutje aarbaidershoeskes. Vief mud, zeuven mud was sums niks, mainsttied nog veul meer. Din der wazzen n baarg kiender ien dij hoeskes. Sums wazzen zai wel mit zien vieftienen. En as t n beetje wol was der ook nog n opa of opoe bie ien hoes. Ik dee dat rondbringen mainsttied mit n ol knecht, en t mos haitied op n zodderdag. Eerste moal vergeet k nooit weer. Bie t eerste hoeske zee vraauw, dou wie eerabbels onner bedstee smeten haren, dat wie vast wel wat te drinken lusten. ‘Joa,’ zee ol knecht, ‘doar spijen wie nait ien.’ Schuddeldouk wer wat omgleerd ien n poar smoezelge kopkes en vlès kwam op toavel. Dat was veur mie even sloeken. Votdoadelk op vrouge mörn aal aan de jannever. Vlammen slougen mie oet. Wer vlöt vernijs ienschonken en ol knecht lait t hom zichtboar smoaken. Ik docht dit komt nait goud vandoag. Mor wie mozzen nog wieder en n beetje vrizze lucht dee goud. Ik kon zeun vertellen en boer knees der bie, dat eerabbelzakken aal zwoarder werren. En dat wie nog meer jannever kregen dij dag. Knecht zee n gegeven mement, dou hai mie n moal aankeken haar, dat hij stiekom mienent der wel bie opzoepen zol. Noatied docht hai dat ter voak n moal foezel bie zeten haar. t Wazzen laange doagen en weerom ien graauwduuster noar boerenploats zat ol knecht veur op woagen noast mie te sloapen. En ik mit n beroerde pokkel der noast. En t was mor goud dat t peerd wis woar of e laangs mos. Aans was t zeker voak nait goud komen. ‘Mooie tieden’,zee boer. ‘Woar hebben ie no joen winteropslag vandoan?’
Dat was even stoer oetstukken. Din boer De Boer of Albert Heijn kon hai nait.