Winkels kieken

Ze blift stoan, kikt ais om heur tou en moppert. n Opoe mit mantel op enkels, n taske aan aarm. n Plestieken regenkapke op t permanentje. Wie kriegen zeker regen dommee. Ol boas mit handstok, zo’n vief meter veur heur aan draait hom om. ‘Hou wordt dat, schaitst nou nog wat op? Aal dat gezoes ook!’

‘Mostoe neudeg zeggen,’ ropt ze vergreld en komt weer op gang.
‘Doe mit dien mankepoot!’ Hai draait hom vernijs om. ‘Wat? Wel is dood?’ ‘Ach, loop toe nou mor deur, Jan Strampel.’ Ze blift eefkes wieder vernijs stilstoan. Hai lopt verzichteg verder en schudt mit kop.
t Is nog n hail ende, honderd meter van bejoardenhoes noar bushokje.
Hai blift tegels tellen en tilt bedachtzoam ain vout wat hoger. Stok veurkomt dat e eefkes loater laankoet ien heeg schut. As e stilstaait en weerom kikt woar of ‘t ol mins’ blift tikt e n blikje ien geut noast stroat. ‘Wat n rötzoot! Goud dat k dat nait zain heb, rötjongen.’
Ze staait ien tied noast hom. ‘Joa wat,’ zegt ze en holt hom even bie aarm vaast. ‘Wat zolstoe din wel nait?’
‘Op pins kinnen ze kriegen.’ Hai pakt heur aan aarm en ze lopen leste meters noar t bushokje. Ze vaalt geliek deel op t baankje. ‘Hehe,’ zegt ze. ‘Bliede dat k zit, toch nog n hail end.’
As k aanlopen kom mit t hondje dut ol boas stok eefkes noar veuren en tikt wat op grond. k Blief even stoan, hond snuft. ‘Ie willen hom toch nait haauwen wel,’ vroag ik en knies. Hai wrift mit buusdouk onder neus en laagt. ‘Nee man, even maaljoagen. Wie hebben zulf ook zo’n leutj’hondje had.’ Hai stekt haand omdeel en ik kin hom nog net bie jes pakken veur e laankoet op stroat ligt.
‘Noar Stad?’ zeg ik en hol hom stief bie d’aarm overend.
‘Joa,’ zegt ol man en laagt, ‘mit vraauw winkels kieken.’
‘k Heb etalagebainen,’ zegt ze.