Willem

Vanof zien twijentwintegste waarkde e al bie de Gado. Aiglieks was e laiver touringcarchauffeur worden. Rieden op t boetenlaand. Dat betaikende voak laank van hoes. En dat wol zien vraauw laiver nait. As buschauffeur kwam Willem dus aiglieks noeit boeten de pervinsie. En dat muide hum. En non was e bienoa vaaiernsesteg. Willem gung mit de VUT. Mörgen was zien leste waarkdag. n Haalve dag mor hur. Zien collega’s haren vast wel wat biezunders veur hum bedocht. Hai zol t wel zain. Vandoage eerst nog n oavenddainst. n Poar moal hènneweer noar Schanze mit de sneldainst. n Gewone dag, mor t vuilde toch anders. Under t rieden luit e zien loopboane nog ais deur zien kop goan. Dat rieden op t boetenland hèn. Toch jammer dat ter noeit van kwam. Um elf uur stön e bie de halte in Schanze. Veur de lèste moal trugge noar t Stad. Gain passeziers. As e dammeet bie de remise kwam, was doar gainaine aanwezeg. Volders, zien chef, was dan al laank noar hoes. Messchain trof e nog n collega dai der ook net weer was van zien lèste rit van d’oavend.
Willem zol de bus wegzetten en noar hoes goan. Of nait? Der kwam n vrömde gedachte in zien kop. t Kon nait, mor t leek hum toch wel wat. Dit haar e nog noeit doan… mor… och, t was zien lèste kans… Op de A7 ree Willem nait richting Stad. Nee, hai draaide zien bus d’aandere kaande oet. Noar Duutsland.

Hai gung der ais goud veur zitten. Willem was kloar veur zien eerste internatinoale rit. Hai kreeg n maal gevuil in zien moage dou e de grens over ree. Dou e bie Oldenbörg kwam, was t al hoast twaalf uur. Willem ree de stad in. n Rondje Stadtsmitte. t Was hum nait onbekend. Hier haar e mit zien vraauw wel bosschoppen doan. Duutse buschauffeurs stakken d’haand noar hum op. Willem zwaaide trugge. Dit was wel hail biezunder. Mor t male gevuil in zien moage bleef. Hai gung mor weer ais op Holland aan. Wat klonk dat: Hai, Willem, as buschauffeur, op weg noar Holland!
Dou e de grens weer over was, trok t gevuil in zien moage vot. Willem was bliede dat e weer op aigen grond was. Man, wat haar e ook doan. Stel die veur dat der wat gebeurd was. …….. n Daipe zucht. Gelukkig was t goud oflopen. Non kreeg e der eerst goud plezaaier in. Willem begunde te zingen. Eerst zaachte, mor al gaauw oet volle borst:
Met de vlam in de pijp…
Veurdat e t in de goaten haar, was e in Stad. Gaauw de bus de remise in en noar hoes. s Aanderdoags haren zien collega’s zien bus versierd. Bie hoast elke halte stapde der wel aine in dai e kende. Hoast aal femilie.
Der was eten en drinken aan boord.
Hail gezelleg aalmoal. Volders was der ook. Hai kwam bie hum veurin stoan en zee: “Dit is zeker wel de mooiste rit van dien loopboane. Of nait Willem?”
“Joa”, zee Willem. “ Prachtig…!”