Wie, de al wat oldere minsken
(k Wait nait woar ik dit verhoaltje oet oppikt heb, mor k kin joe verzekern dat ik, as bejoard minsk, t ter altmoal mit ains bin.)
Ik zol, en kin, nait bepoald van miezulf zeggen, dat mien wellustege en voak onmoatege jongesjoaren mie mit n òfleefd liggoam noar d’olderdom brocht hebben. Netuurlek heb k in vrouger joaren wel ains aansloagen op mien gezondhaid pleegd, deur min of meer gedwongen aan heftege en slopende feeskes mit te doun, om in de kieker te blieven. Ik heb dat roemschoots òfbetoald mit n koppien van dunder en geweld. Of staarker nog, mit heftege mor goudbedoulde, vrundelke rebamzels mit mien goudwillende, mor wat olderwetse ollu. Nee, ik heb in mien jeugd pebaaierd te leven as n redelk normoal, liekoet persoon. Ter is ook mie netuurlek niks minselks vrumd. Nait aal te vroug op bère. Nait altied veuraan bie etenspot. Nait altied zo kerelachteg om te sporten en nait altied even vrundelk en begripvol veur mien omgeven. Nee, ik was zo om en bie n middenmoter.
Ondertied zai ik ter wat verwaaid oet, as n wat doornege stroek oet wildgrui, mor toch wel nuver as ain dij elke störm middelkerwies deurstoan het. Dit gelukkeg zunder aal te veul schoa en schaande. Joa, ik vin dat k mie nou doch echt wel wat older vuilen mag as de deursnee ‘jongkerel’. Joa doch? Nee dus!
Nou alles in n rusteger en ondaiper voarwoater komen is, liekt t wel of nou pas, noa aal dij goie en goudbegrepen joaren, de mie omgevende wereld zuk op t lesten vreken wil veur mien leefpetroon in t verleden. Mor, ter blift nog altied hoop. k Heurde veurege week, op n oet de haand lopen joardagfeestje, dat ter echt wel n komplöt tegen ons ‘oldern’ smeed wordt. Hier, in ons aigen laand alderdeegs! Wie hebben doar toun, tiedens dat (bier)feestjen, as redelk nöchtern oldern, ainmoudeg òfsproken, dat dit geëmmer doadelk ophollen mout.
Ik zel joe wat van dizze draaigeminten eerliek en dudelk oetstokken, zodat ie mie ter nait van verdenken kinnen, dat ik allinneg, mor meschain nog meer mien evenòlders, zuk echt wel bedraaigd en achtersteld vuilen deur de tegenswoordege soamenleven in dit laand.
Is joe wel ains opvalen dat trappen elke dag staailer worden?
Dat bosschoppen aal swoarder en òfstanden om ze te kriegen aal groter worden.
Guster ging ik deur oet en ik was verbalderd hou laank ons stroat worden is.
Minsken holden aal minder reken mit mekoar. Veuraal dij jongelu. Zai flustern haile tied. As je ze vroagen om wat haarder te proaten, blieven ze ook wel proaten, mor je zain allinneg heur lippen bewegen. Zai goan ter schienboarliek vanoet dat ik liplezen kin.
Ik vin sowieso dat minsken nou veul jonger binnen as ik op dij leeftied. Om eerliek te wezen vin ik dat minsen van mien leeftied ter n stok older oetzain as ikzulf. Körts kwam ik n ol bekend maaidje van mie tegen en dij is doch wel zó old worden, dat zai mie nait ains herkinde. Ik mos nog even aan heur teroggedenken toun ik mien hoar aan t kammen was veur spaigel. Ik zag doar miezulf en echt woar, zulfs spaigels binnen nait meer zo as eertied. Eerliek zegd: vanòf dat ik nait meer waark, is mien pokkel wel wat tounomen. Dit maark ik veuraal as ik smörgens oet bère kom en noa n haile oavend TV kieken.
Even wat aans. Vinden ie ook dat elkenain zo haard ridt op t heden? Je speulen zo’n bietje mit joen leven as je, stoef veur dij jongelu, hail gemoudeg snelweg oprieden. As ik doarop in mien achteroetkiekspaigeltje zai dat ze mit gierende remmen wat van ain kaant noar ander kaant van weg zuzoien, din denk ik: dat kost nogal wat versleten remblokjes bie dij kwoajonges.
Ook kleroazjefebrikanten moaken der n potje van bie mie. Woarom is moat 48, of hoogoet 50, inains buukmoat 60 worden? Goan zai ter vanoet dat gainent dat deur het?
Febrieken dij weegschoalen moaken doun al net zo potterwòls. Denken zai nou echt dat ik geleuf wat ik doar op dat glaske zai? Hai kerel, ik zol nait groag zoveul wegen. Wèl denken dij lu hier te begugeln? k Wol ains ain opbellen om te vertellen wat ter tegenswoordeg zo aaltmoal onmis gaait, mor ook dij tillefoonboukschrievers zitten volgens mie in t komplöt. Deur aal dij klaine sievers en leddertjes zörgen zai terveur dat wie noeit weer n tillefoonnummer vinden kinnen. t Ainege wat mie nou nog overblift te doun is om aal dizze misstanden aan de boetenwereld deur te geven, mit as meroal: wie oldere minsken worden aanvallen. Ter mot hoogneudeg op korde termien wat aan doan worden, aans zel elkenain dij zo stoareg aan op mien leeftied komen is ook gebokt goan mouten aan dezulfde allerbenaauwdste, veul te wensen overloatende en hoast mensonterende praktieken.
Asjeblieft! Ik heb joe woarschaauwd! Geef dizze bodschop zo gaauw meugelk deur aan elkenain boven 50 joar. Allain op dizze menaaier kinnen dizze aansloagen op ons stoekt worden.
k Schrief joe dizze goie road in n redelk groot leddertype, want mit mien computer, dat strontding, is ook al wat loos. Tekst komt ter gekverdikke mainsttied veul klaainer oet as dat ik ter inbreng. t Liekt smis wel of t zien aigen levent laaidt.
En, eh … oh joa … deur aal dij schrieverij van hierveur heb ik nog ain vroag; woarom schreef ik dit ook nog mor? En aan wel in t biezunder ook alweer? Och, wat kin mie t ook schelen. Aan elk scheelt wat. Zuik t ook mor oet. t Zel mien tied wel duren.
