Wel eerst even testen

k Haar wat malheur en belde mien hoesarts veur n òfsproak. Noa n ketaar ketakt: toets 1 voor … toets 2 voor … ie waiten hou dat gaait. Onder t proaten mos k wat housten.
‘U hoest! Moet u zich wel eerst even laten testen.’
‘Oh? Dat is n rokershoust en dat heb ik al joaren.’ ‘Toch eerst laten testen voor alle zekerheid.’
‘Oké!’
Noa nog n menuut of tiene en toets 1 … enz.: ‘U wilt een Corona-test aanvragen?

Waar woont u? Wat is uw geboortedatum?’ Enz. enz.
Elke bod was heur reaksie op mien antwoord: ‘Eh … oké!’ Tot vervelens tou.
‘As t kin, geern in Winschoten.’
‘Daar hebben wij geen station.’
‘Joazekers wel, aan de Stikkerloane!’
‘Eh … oké! Dan stel ik u nog enkele vragen over uw gezondheid.’
Noa d’antwoorden van mien kaante: ‘Dan heb ik u ingedeeld op … (doatum) … om tien uur in Den Helder aan de Handelskade nummer zoveel.’
t Wuir even stil aan mien kaante. Zol zai mie nait heurd hebben? ‘Ho even! Dat is veur mie vaarhonderd kilometer rieden … Winschoot is mor twaalven! Toch geern in Winschoot.’ ‘Eh … oké!’
‘t Ging wat muilek hè?’ wol k waiten.
‘Ja, het is mijn eerste dag.’
‘k Hoop, dat k die genog tied geven heb.’
‘Ja hoor. Heel erg bedankt.’

En zo kin je din oetendelk bie joen hoesarts terechte. Supermakkelk, mor wel wat omslachteg. Gelukkeg bin k op Drees en haar k ale tied. Wat n zegen!