Weer noar schoul
Doar zaten ze din, mitnkander bie Bert en Liesje ien grode toen achter t hoes. Mooi ien schaar van n dikke kestanjeboom. n Gloepense hette en n glìnne zun. Vekaanzie ien Nörg haar wel n week of wat langer duren mocht. Lekke banden wazzen der weeromraais gelukkeg nait west. Dou jonges oet Nörg weer thoes wazzen, lag der n aibels mooi koartje oet Duutsland mit aan veurkaant hoge baargen mit bos, en der ston n groot haart op.
Aan aanderkaant t koartje ston groetjes van Bert en Lies.
“Wij hebben niet zo’n goeie vakantie gehad en hebben ons verschrikkelijk verveeld. Er was daar helemaal niets te doen en niemand om mee te spelen”, zee Bert. “Onze vakantie heeft erg lang geduurd en we zijn blij dat we weer thuis zijn”, zee Liesje der nog achteraan.
“Ik ben wel nieuwsgierig wat jullie daar in Norg allemaal beleefd hebben?”, wilde Bert waiten.
“Piet is ien vekaanzie ook weer n moal bie dokter west. t Zol nait zo weden of hai het ook haitied wat”, zee Snöt. n Gegeven memènt haren zai bie t hoeske wat bie boom laangs runnen zain. n Lutje broen eekhoorntje, ain mit zo’n dikke pluumsteert en van dij glimmende swaarde oogjes. Dij wazzen ze op t Grunnegerlaand nog nait ainmoal tegen komen. Zai haren op n stee stoefbie t hoeske stoet mit pindakees legd en noatied nog wat souskes der bie. Dat was net wat veur dij eekhoorn. Hai stopte n gegeven memènt zien waangen vol en nam boudel mit. Piet zee:
“Dij eekhoorn het hier vast ien de buurt woaraarns n nust.”
“Eekhoorns moaken dikke nusten”, haar Piet zien Pa zegd. “Allinneg leggen ze gain aaier mor kriegen net as knienen jongen”. Jonges wazzen oareg nijsgiereg worden woar of dij eekhoorn zien nust haar. Zai konden meschain wel n eekhoorn vangen of ain oet t nust hoalen. En din mit noar hoes nemen omreden doar haildaal gain eekhoorns wazzen. Hoas zee: “Dwat is nait gwoud jonges. Doar whemmen zai ja nwiks te vreten. Dwer binnen ja gwain dwennewabbels en gwain dwennebomen.”
“Mor kinnen wie ze din nait mit wat aans vouern?”, vroug Piet.
Ze wizzen t nait, mor wollen eerst kieken of ze ain vangen konden. Jonges haren nog gaauw even wat nije souskes hìn legd en wazzen bezied kropen. No wollen zai goud oppazen woar of hai der mit hìn ging. n Lutje abbelsienekistje ston kloar om eekhoorn ien op te baargen. Ien ainen was eekhoorn der en begon rad ien souskes om te kaauwen. Hai runde gaauw mit volle waangen noar n denneboomke stoef noast t hoeske. Dat haren jonges nait docht, dit was wel oareg makkelk. t Was n hail dicht denneboomke mit veul fiene takjes.
“O, mor das haildaal gain perbleem”, raip Piet. “Kiek mor ais, doar zit n hail groot nust boven ien.” Bienoa boven ien t boomke zagen zai n groot rond nust. t Haar wat weg van n dik oksternust allinneg dij was roeger en haar dikkere takken. “Even kaalm aan,” raip Snöt, “loat mie der mor ien klimmen. Ik bin klaainste van joe apmoal en doe bis veulste groot Piet.” Hoas vroug: “Mweschain wis t wel beder was wwie vweurtied bwandweer roupen.” Piet zee: “Joe mouten ais opholden aal te soezen en mie aal te kommersietsen.” Knovvelachteg wurmde Piet hom ien t midden van t boomke noar boven. Aibels dunne schaarpe takjes mouken dikke krazzen op zien blode aarms. Stoareg aan kwam hai dichter bie t nust mor kon der nait recht goud bie en mos der haalf omhìn hangen. Aigenliek kon hai gain iengang van t nust vienden. Ien ainen zag hai datter haalverwege n gat ien zat.
“k Heb hom”, raip Piet noar beneden. “Pas doe no mor op”, raip Snöt. Jonges zagen aan onderkaant dat Piet haalf om t nust hìn haand der ien dee.
“Wis e wel twoes dwij ol eekhoorn wof zitten dwer jongen ien?”, wol Hoas groag waiten. “k Wait t nait, even grabbeln din t is wel n oareg roem nust”, stìnde Piet. “Jonges ik vuil hom, zet t kistje mor vast kloar.” Piet haar hom te pakken en eekhoorn Piet, heurden jonges beneden onder boom. Hai gilpte en bèlkte t hail bos bienkander. Piet lait t boomke lös en mit veul geroas schoof hai hotternd tussen takken deur omdeel. Jonges zagen n eekhoorn dij hom stief vasthil aan n vinger. Pa dij mit ogen dicht ver vot zat te dreumen ien n makkelke stoul aanderkaant t hoeske wis even nait woar of hai was. Dou stoof hai ien t ìn of n dikke weep hom stoken haar en vloog om t hoeske hìn. “Wat gebeurt hier wel nait?”, raip Pa. Moeke en zuskes kwamen der haildaal verbilderd achterheer. “Piet weer mit zien meneuvels”, raip Pa tegen Moeke. Piet ston der bie te kieken of hai zien boksem vol haar. Zien aarms en kop aalderwegens onder dikke rooie krazzen en n haand woar t bloud ofdrupte. En ol eekhoorn was ien gain velden of wegen meer te zain. “Wat hebben joe wel nait aal ommaans?”, brulde Pa nog n moal. “Doe ien hoes Piet en votdoadelk kolle nadde lappen op aarms en aan kop. Din pak ik fiets en kinnen wie noar dokter ien Nörg.” Dokter schudkopte dou zai doar wazzen en zee : “Ik heb veel meegemaakt maar zo’n patiënt heb ik nog nooit gehad.” “Nee,” zee Pa, “zukswat het allinneg dij jong van ons.” Piet kreeg n prikje, n zere lap om vinger en n zaalfke veur kop en aarms din t braande oareg. “En noatied ook nog n dikke vinger en haand van n ontsteken”, zee Snöt der nog mor even achteraan. Liesje mos der wel vrezelk om lagen en Piet schoot kleur oet.
“En wie hebben ook nog n aibels baarg knienen en lutje knientjes zain”, zee Snöt. “Veuraal bie oavend tegen tied dat zun onder ging. Din zaten wie voak hail stil mit n drijen noast nkander op n diekje bie raand van t bos. Doar kwamen knienen oet knienegoaten dij ze doar groaven haren. En wie hebben ook nog twij moal haarten zain. Ain moal mit n lutje der bie.” Piet zien Pa haar ze
soavends mitnomen noar n plas mit vies broen wodder bie raand van n old bos. Stoef zaten zai doar ien twijduuster tegen nkander aan en mozzen aibels stil weden en wachten. Haarten gingen doar wodder drinken omreden der ja naarns n moar of daip was. Zai mozzen wel goud kieken din t was rad duuster.
“En doarnoa noar t hoeske stroekeln deur t bos over apmoal lözze takken”, zee Piet. “En Hoas het der noatied haildaal nait oetzain, dij haar kop wel twijmoal zo dik van aal muggebulten. En ook nog n dikke toet op zien male lip. Wie konden hom doagen laank nait goud verstoan wat of hai zee. En Snöt het dou ook nog n dag of wat mit n dicht oog en n glìn oor lopen van dikke muggebulten.”
Mor elk wol der zo wel weer noar tou. t Leek Bert ien aal geval beder as vekaanzie ien Duutsland. “Dat hoeft van ons niet weer, zo’n vakantie”, zee Bert. En ook Liesje raip: “Van mij hoeft het ook niet weer. We moeten er maar eens met onze Vader en Moeder
over praten.”
“Joe kinnen veul beder mor noar Nörg goan en dat is ook nait zo’n ènd rieden”, zee Piet. “Meschain kinnen wie din aankomend joar wel mitnkander doar hìn op vekaanzie.” Dat leek ze wel wat en din konnen zai no aal vast kieken wat of ze din doun zollen. Jonges wollen leste week van vekaanzie bie Snöt achter ien toen nog n grode tìnt baauwen. Zai haren twij grode linnenrikken dij ze bruken moggen. n Tìnt van ol toavelklaiden, swilken en mit n boom van eerabbelzakken. En van ollu moggen zai der din ook nog n poar nachten ien sloapen. t Wer mor n haalve naacht. Jonges haren as verzopen katten midden ien naacht bie Snöt ien t achterhoes stoan. Ien ainen was der n rabbelnde regen mit dunder en bliksem west en dou störmde hail boudel ondersteboven. Zai konden t neudege nog griepen en binnen gaauw ien hoes stoven. Aigenliek wollen zai ook wel weer noar schoul. Vekaanziegevuil was no aigenliek wat over.
