Vrouger

Voak heurst t van olde minsen: “In vrougerdoagen war ales beter!” As je dat taimke leuven, is t rezenoabel dat je dit verhoal nait lezen.
Op n moandagmörgen stapt mien oldste zeun uut zien berre om noar schoule te goan. Hai vrift de sloap uut de glimmers. Hai gapt. Hai stint. k Heb gain zin, zegt zien liggoamstoal. “k Wil terogge op berre”, zegt e zulf. Gliek gaait e. Hai gaait aaltied. Nooit vragt e of e vandoage asjeblief thuus blieven mag.
In ainen zai k miezulf terogge. Hou k zulf docht over t huuswaark en de schoule. Dat waar nait best, t waar nog minder as mien zeun. De grondschoule vuil mit. Aigentliek luip k der aaltied wel hin. Ik vond t begrodelk as k zaik waar. k Waar baange dat ik wat mizzen zol.
Vanòf de middelboare schoule in Stad ging t nait langer. t Waar aan t ènd van d’eerste klazze of aan t begun van de twijde. De leroar Nederlaands tikte mie op de scholder en fluusterde in mien oor: “Doe wilst zeker zo rap meugelk vot, op huus aan?” t Waar nait ains n vroage. t Waar n woarhaid! De leroar haar mien liggoamstoal lezen! Vanòf dij mörgen dreumde k over n leven buten de muren van de schoule, mor t waar meer fantezeren. t Wachten op t ènd van de dag waar t leven op schoule, t bestoan butendeure waar t leven zulf. k Herinner mie n duustere dezembermörgen. t Waar haalf negen, in t klazzelekoal schenen felle tllaampen. n Leroares stokte oet over de vroage noar siezen, aandailen en n hieptaik. De wiezer van de klokke ging langzoamer lopen, de tied kwam stille te stoan. “Woarom mout dit?”, docht ik. “Woar is dit veur neudeg?” Toch bleef k!
In de daarde klazze ging mien leerderij radjes achteroet.

k Veraanderde n poar moal van richten, in t Nederlaands nuimen ze t n pakket. Mit t eerste pakket kon k ales, mit t leste pakket kon k hoast niks. In d’eksoamenklazze war k op t nulpunt laand! t Diedeldoantjen haar t hazzenkrabben votjagd!
Elks mörn noar schoule goan dee k nait langer. As k uut de bus stapte, luip k gliek noar mien vaste kroug op t Zuderdaip. De schoule zat nait langer in mien hazzens. k Vruig mien ol heer ook nait langer of e n braif schrieven wol dij mien òfwezeghaid verkloarde. Ik muik t zulf. k Dee ook gain muite om asòf te doun, dat mien ol heer t moakt haar. “k Haar gustern gain zin om noar schoule te goan”, klaaide ik derop, en k zedde n handtaiken mit mien aigen noam. Nooit wat van weer heurd. n Hail schooljoar laank! In ainen war t eksoamen. k Sluig in ainmoal, en k wos woarom! Op t lest haar k endelk de wil vonden. “Nait nog n joar noar dij rötschoule”, waar de noam. Vandoag de dag dreum k wel es dat k vannijs noar schoule mout. t Is gain schiere dreum. Op mien rogge droag k n swoare tazze mit bouken en k begun aan n lange rit op de fietse. In de dreum is der aaltied n beste poeste wind. Noa n ketaaier bozzeln zai k de schoule. t Is twijdonkern. Achter n roam, in t felle licht, staait n leroar. Hai kniest mie oet en stekt zien laange laaiter noar mie omhoog. Op dat mement begun k, nog aaltied in mien dreum, te prakkezaaiern over mien leven. k Heb al van ales doan: k bin twij moal mit dezulfde vraauw traauwd, k heb twij zeuns, k kin nuver fietsen en mien bouk ‘Twij roadens en aander gedwèlm!’ is in de rekloame bie De Slegte. k Huif nait recht noar n schoule!
Din word ik wakker. t Is ook nog twijdonkern in t jechtege leven. n Gelokkeg gevuil vult mien soesderg liggoam. t Waar mor n dreum. n Noare dreum. n Nachtmere. k Vaal vannijs in sloap. n Poar uur loater gaait de wekker. k Stoa op. k Moak kovvie. k Smeer n poar plakken stoede en k ploag mien zeuns wakker. Tougelieks roupen ze: “Wie willen nait noar schoule.” k Vuil mit ze mit, mor k krieg gain meelie. Toun k de leeftied van mien zeuns haar, docht ik hoast t zulfde over noar schoule goan. Mor ik zegt t mor nait. k Wait wel dat vrouger ales aans war. Meschien wel beter.