Vrede

d’Ol man ston veur t roam
in zien ogen blonk n troan.
Hai zee tegen zien zeun:
“Doe haarst d’oarde mit n bezuik vereerd,
mor de mensen hebben nog nait veul leerd.
Ze kinnen nog aaltied nait in vree leven,
der schient aaltied onverdroagzoamhaid
en oorlog te mouten wezen.”

Zien zeun zee: “Voader heb nog even geduld,
ik wait t, t is de mensen heur aigen schuld
mor over pak weg n poar doezend joar
begriepen de mensen mekoar.
Dat duurt veur d’oarde n aiveghaid,
wie stoan boeten de tied, veur ons nait,
mor der komt n dag
dat elk d’oarde in vree aanschaauwen mag.”