Vot
Laank leden, zo om en bie 1950, woonden wie an t Houndaip in Hoogkerk, in n lutje boerderijtje met n grode toene, an alle kanten gruinlaand, en aalmoal sloten. Pa ventte zo dag en deur mit pietreulie in Stad, mor lag nou op berre mit spit in de rugge, hai kon gain stap verzetten, dee gloepens zeer.
Moeke was bezeg mit hoesholden, klainste bruier van zo omennoabie vief joar, speulde mit autogies, schienboar ging t nait zoas hai wol want hai stampte met zien voutjes op de grond, “moeke !!!”, brulde hai, “help mie even”, mor moeke kon hom nait heuren, dij was hounder an t vouern, dat mos toch ook gebeuren, pa kon nait helpen, en ik was noar schoul, klain jong luip kwoad vot.
Wie hadden nogal wat roemte in schuur, en omreden pa gain veeboer mor pietreulieboer was lagen der in schuur voak spullen van mien oomkes, ook lag doar in dij tied n boot, n mahonieholten B.M.er de Tureluur haite dat ding, was van ome v.d. Woude wat gain echte ome was mor n kammeroad van pa, ding lag op de kop, op n poar blokken holt.
Dou ik oet schoul toeskwam was t nait best, moeke schraide, wat nait voak gebeurde want t fiene wieffie was nargens benaauwd veur, pa sprong as een jong hert over sloten hén.
Buurman v.d. Schans porde mit n haarke in sloot, buurman Engels zee “dewe dij kin wel dood wezen” (dat dewe was n soort van stopwoord van dij man). Ik denk dat der wel zo’n tien man noar Jopie aan t zuiken wazzen, hai was al twij uur vot. “En wie hebben alles noakeken”, zee buurvraauw, “hai is vot en hai blift vot”.
Moeke schraide, pa vluikte, buurman huil zuch stil, en inains ston doar Jopie midden in woonkeuken. En hai zee …, “wat binnen jullie aan t doun, wat n drokte. Moeke kist mie even helpen veur mien autogies?”
Soavonds har Pa weer last van de rugge, gaf moe Jopie n extra knovvel, en in bedstee vertelde hai mie dat hai in sloap valen was in de punt van de Tureluur.
Roar mor hai is de ainegste dij nait voaren goan is van ons vaaiern.
