Vlaigende schildpad
Schildpad van Leerms, dij hom lekker lui ien zun lag te koestern op vlint, bekloug hom tegen zeevogels oet Spiek over zien verdrait dat gainain hom vlaigen leren wol. Hai wol ja zo stommegeern groag vlaigen kinnen. Vriekel* oet Kraiwerd heurde klacht van schildpad ook aan en vroug wat zai as belonen kriegen zol as zai hom mit omhoog lucht ien nemen zol en schildpad zo deur lucht voaren te loaten.
‘k Zol joe ales geven dat k haar,’ raip bliede schildpad.
‘Din zel t wezen,’ zee vriekel, greep schildpad ien heur klaauwen en vloog lucht ien. t Ging hail hoog, aals mor hoger, sikkom tot wolken aan tou. Schildpad haar t doarboven ien lucht slim noar t zin tot … roofvogel schildpad zomor lös lait. Doar soesde aarme baistje omdeel. Haarder en haarder vloog e omdeel noar grond tou en kwam aan t ìnd van vlaigerij mit zo’n smak op grond deel dat zien schild ien stukken brak. Stoef veur dat hai deel störtte, raip e nog: ’Dit is mien verdainde loon, want wat zol k nou mit vleugels en wolken aan mouten? k Kon ja naauw op mien pootjes veuroet kommen op grond en wat zol k din vlaigen mouten?
Ain kin nait ales hebben en ie mouten nait ales willen. Kinnen as schoumoaker beter bie joen laist blieven!
*Vriekel = roofvogel
