Vlaigen

Om tien uur haar ik n òfsproak bie podotherapeut dij zien spreekuur in t zaikenhoes het.
Vrund zol mitgoan en kwam der om negen uur aan (wie hebben n lat-reloatsie), mooi op tied. “Wat is t ja kold”, motterde hai en sloug zien handen onder aarms.
Gusteroavend nog haar ik bedocht dat k aiglieks beschaarmding tegen ies over veurroam van oto leggen mos, mor ik was doar gewoon te muid veur. Dus ging vrund aan t kraben of zien leven der van òfhing.
Nou hol ik haildaal nait van dij spuitbuzzen doarmit je ies makkelker van glaas òfhoalen kinnen, mor ik mouk mie zörgen om dij roam en raip dat hai beter toch mor dij bus bruken zol. t Ies was slim haardnekkeg en vrund bruukte inderdoad dij bus mor. Dou mozzen roamen nog mit n douk schoonmoakt worden en wuir t aalsmor loater. Zo kwam t dat wie te loat van hoes gingen.
Bie heufdingaang van t zaikenhoes was gain parkeerploats meer, dus ree ik noar perkeergeroazie, gelukkeg was doar nog n steke vrij. Wie mozzen nog n mooi endje lopen noar ingaang en dat vil mie nait mit vanwegen mien zere vout en t mos nog rad ook, omreden wie wazzen aal tien menuten te loat. Binnen hoalde vrund gaauw n rolstoul en runde mit mie as passezier as n gek laange gaang deur, ik schraauwde dat hai zich inholden mos en ale minsen keken.
Man zat aal op ons te wachten en wie wazzen binnen tien menuten doar aal kloar.
Weerom t zölfde, ik in rolstoul en vrund duwen, dismoal dee hai t rusteger aan. Wie zagen op parkeerbon dat dizze n haalf uur geldeg was zunder te betoalen, wie keken op allozie en volgens ons mos dat lukken. Ik schoof koart in gleuf mor der gebeurde niks, slaagboom bleef mooi omdeel stoan. Achter ons ston aal n lange rieg aander oto’s, wat mozzen wie nou, ik kon ja gain kaant op. Op t schaarm ston dat wie twij euro betoalen mozzen, wie waren n beetje kwoad, omreden volgens ons mouk apperoat n vergizzen. Mor t was naait aans, der mos wat gebeuren.
Vrund stapte uut en geboarde dat oto’s mor noar aander kaant rieden zollen, doar n twijde slaagboom was en ik zette knipperlicht aan. Dou ging vrund op stap om uut te zuiken doar hai n geldeg koartje kriegen kon. t Duurde aibels laang mor endelk zag k hom aankomen. Triomfantelk hil hai t koartje omhoog en wol dizze in gleuf stoppen.
“Nee man”, schraauwde ik, “kom gaauw in oto.” Hai keek mie onneuzel aan mor dee wat ik vruig. Ik zee dat as hai t wel doan haar en din nog in oto stappen mos, t veur slaagboom meschain te laang duurde en dizze nait laang genog omhoog stoan bleef.
Hai vond t mor vremd wat ik zee, mor ik haar wel ais heurd dat der zo’n slaagboom op n oto valen was.

“Wie worden old”, zee vrund en wie hoelden sikkom van t lagen. Dou wie weer in hoes waren, was t eerste wat wie deden n lekker kopvol kovvie moaken mit mien befoamde schoemloag. Vrund nam n slok en ik zag dat hai daip in gedachten was.
“Vuilst die nait lekker?”, vruig ik.
“Nou”, zee vrund, “ik begriep der niks van, mor ik was in perkeergeroazie zomor op n hogere etage zunder dat ik n trap oplopen bin.”
“Hol op”, raip ik, “binnen wie nou baaid gek aan t worden? Vanzulf bist doe wel noar boven lopen, dat kin toch nait aans, doe kinst toch nait vlaigen?”

“Joa, meschain kin ik toch wel vlaigen”, zee vrund.
Ik wos nait hou k t haar.
Aankomende week gaait hai op fiets kieken hou t gebeuren kon dat hai nait verkloaren kin. t Is kersttied.
“Dou wast vanzulf n engel”, zee ik.