Vizzen

Ze bozzelden mitnander deur t hoge gras achteroet t laand ien. Woensdagmirreg, ‘Snöt’ mit n schone overaal, Bert mit nije stevels en ‘Hoas’ op klompen. Dij kon zien stevels nait vienden. Ain van bruiers zol ze wel aan hemmen. Piet docht “dat onze Laimeneer t goud mit jonges veur haar”. Volgens hom was t vrouger ien t paradies ook haitied zoks mooi dreug zunschienweer. Doarnoast waren ze nog ains n moal goud beloond mit n echte snouk-hangel mit n blikken blinkertje deraan. “Al het goede zal u toekomen”, zee Piet. “Eerliek vonnen op drekstoup”. En nou zollen ze wel even n dikke snouk vangen. Allinneg ze moggen nait bie daip kommen. Gainain van jonges omreden ze nait swimmen konnen. Piet haar zegd dat ze dat din ook nait doun mouten.
“Onze Laimeneer zugt ja ales en joe kinnen der op wachten datter ain ien vaalt”. Of joe zollen zain dat net ain van jonges zien Moeke op bosschop mout en laangs fietst. “Wie goan noar t moar”, zee Piet, “dat hemmen ze nait verboden. En doar zigt gainain ons”.
En nou mós t weden. Vèr achteroet bie boer Jansen deur t gruinlaand noar t moar. Stoefbiet lutje hoeske van Oabel ‘Sik’ dij doar woont. n Vaarveloos kröt maank roege boskederij en hoge bomen. Oabel woont doar soamen mit ‘Greetje’ zien olle segebok. Elk ien dizze kontraainen kon ze. Eerst haar doar ook nog n grode flinke vraauw woond. Dij haitte Geertje. Mor toun Oabel op n dag mit zien segebok thoeskwam, haar Geertje roupen “hai deroet aans goa ik deroet!” Oabel docht dat t wel mitvalen zol. Dee bok ien zien hok en spiekerde n bord derboven. ‘Zik’ ston derop. Aanderdoags haar Geertje boudel bienander zöcht en was votgoan. Oabel haar onner ‘Zik’ Greetje vaarfd. En dou waren ze mit n baaiden. Oabel zien ‘Greetje’ was n echte rasbok veur t dekken van aal aander sikken. En dat wizzen aal sikken dij der woonden. As Oabel mit ‘Greetje’ ien zien fietskaar ien kontraainen onnerwegens was, hailen ze op mit vreten. Din staken ze kop omhoog en keudelden aalderwegens van dij leutje gladde swaarte knikkers. En ‘Greetje’ luit zok overaal heuren mit zien geblèr en gebèlk. En intied schopte bienoa fietskaar oetnkander. Onnuur zoas dij ja roeken, zee t haile dörp as baaide der weer ains laangs kwammen. Voak mos Oabel even bie kroug aan veur n kaan jannever en n pond proemtebak. Oabel mog groag proemken en dat kon elk zain. Hai haar ain broene klomp doar e aalgedureg overhìn kwittjede en ain maauw van jeske was broen. Doar veegde hai hom snoet mit of. Ien kroug haren ze Oabel aal ains n moal wat klókjes aanboden en hom aan proat holden. ‘Greetje’ ston intied boeten vanoet fietskaar stroekerij te vervreten. t Ging aibels mooi en ‘Greetje’ mos der ook mor ains biehoald worren. Krougholder keek wat zuneg dou dij der ien kwam. Hai nam vot n roam en ston boven op stamtoavel omreden bloumkes hom lekker tou leken. Toun krougholder begon te gilpen en bèlken ging ‘Greetje’ van schrik lekken en keudelde woar e mor kon. Sprong van stamtoavel en t duurde even veur ze hom bie hoorns haren. Intied lekde overaal en streude roem keudels ien t rond. t Was eerstkommende weken orreg rusteg ien kroug. n Lucht om te snieden.
Jonges wollen t nait wied van Oabels hoeske mor ains perbaaiern. Ze haren ‘iet wiet waait weg’ doan wel eerste mog. ‘Snöt’ won. Piet docht dat e eerst mor stoef bie daam begunnen mós woar ien t wodder n baarg roegte en gruin zat. n Echt woonstee veur n dikke snouk. ‘Snöt’ mit tong n éndje tou mond oet lait t blinkertje ien t wodder zakken. Jonges zagen hou t blinkertje blonk en dwarrelde as n zaik viske ien t heldere wodder. Dou ‘Snöt’ hengel over dampoal dee kreeg elk n schrik.
“Gwode goden” brulde ‘Hoas’. t Moar kolkte en spatte oetnander, grode golven en der kwam broes op t wodder. t Ging der heer. “Help mie toch” gilpte ‘Snöt’ dij hangel nog net vastholden kon. Bert pakte hom vot ook mit vast en aandern deden verbilderd n stap achteroet. t Wodder kolkte en broesde. Piet bèlkte “runnen jonges aans gript e joe dammee”. Bert en ‘Snöt” laipen haard achteroet mit n hangel dij op knappen ston. En toun was t ien ainen doan en lag doar n dikke snouk laankoet ien t gruinlaand. Om baang van te weden. Jonges waren der glad stil van.
“Zwol e dwood weden?” was ’t eerste wat ‘Hoas’ zeggen duurde. “Jonges” zee Piet, “dij dut niks meer hai ligt stiefoet”. Piet was nait baang veur n dooie snouk. Tikte hom n moal of wat aan, pakte t snoer vlak bie snoukebek en zol t blinkertje der even oet hoalen. Snouk wol t nait hemmen zagen ze en greep onverdachts Piet bie haand. Dij sprong hoezenhoog, gilpte en brulde of ze hom villen wollen. Troanen biggelden hom over waangen. Jonges zagen dat Oabel ‘Sik’ der op n draf aan kwam. Piet jausterde en brulde hail wereld bienander. Oabel greep vot zien buusmès en snee snouk n éndje onner kop deurmidden. Piet ston der aibels bie te snokken mit n dikke snoukekop aan haand dij hom orreg maal aankeek. “Zitten loaten, mit aander haand vasthollen en votdoadelk mitnander noar dokter”, zee Oabel.
“Joen hangelstok baarg ik wel op”. Doar ging t hìn, op n draf. Piet haard grienend tussen jonges ien. Bert zol ien t dörp vot Piet zien Moeke woarschaauwen. Dokter, dij boeten ston mit n kovvertje, din hai zol net op vesiede bie n zaike, keek roar op. Zo’n patient haar e nog noeit had. t Haalve dörp was onnertuzzen mitfietst of mitrund. Piet mos vot mor mit noar binnen. Toun e n stief ketaaier loater boetenkwam mit aarm ien douk en zere lappen om haand ston der n baarg volk. Was zulfs ain van t bokkeblad mit n fototoustel. Hai wol van Piet waiten wat of der wel nait gebeurd was. Piet onnertuzzen wat bekommen van aal schrik dee mit nog nadde ogen zien verhoal. Moeke kwam hom op fiets ophoalen. Jonges zollen eerst mor noar hoes goan. Aanderdoags op schoul was Piet de held. Snouk wer aal laanger en was aan t ènde van dag meer as n meter.

Dou ze tou schoul oet laipen zee Piet dat t nait goud was, wat ze guster doan haren. “Onze Laimeneer haar hom toch even waiten loaten dat hai en jonges ook nait bie t moar kommen moggen”. Jonges haren gain straf kregen van ollu.
Zollen deur t oaventuur eerst wel genog schrik ien bainen hemmen. Aanderdoags ston n grode petret mit Piet op veurkaant van t bokkeblad. Der onner mit dikke swaarte letters,’ Jongen tijdens spelen aangevallen door reuzensnoek ’. Oabel haar n lekker viske had bie t eten en docht dat e hangelstok nog mor ains perbaaiern mós.