Vismaart
In ale vrougte loop ik in Stad
deur Herestroat en Koale Gat.
Op Vismaart vuil ik dizze mörgen
n grode stilte, zunder ale zörgen
dij dag mie in t veuroetzicht stelt.
t Verrast mie! Ik har ja nait verwacht
het plaain te zain in dizze stille pracht.
Alles nog ainvoudeg swaart en wit,
bloots n doeve dij op n staine schit.
Ik wor der rusteg van in t haart.
Mor dammeet is dit aal weer doan,
den vandoage, mörgen en veurtoan
broest hier weer t doaglieks leven.
Ik genotter doarum nog mor even
van dit stil genut veur mie allain.
