Vishouk
k Was net achttien wodden en haar t gevuil da k doarmit nou ook n echte keerl wodden was. Geert, mien beste kammeroad en ik waren gelieke old, mor hai haar meer snöt in de kop as ik. As t om vraauwlu gaait teminzent.
Deur zien verhoalen haar ik de indruk dat e meer ervoaren mit wichter haar as ik, al mog e wel hail geern snakken over zien oaventuurtjes. Bie hom vergleken was ik ‘n loate leerling’ mor haar miezulf touzegd doar binnen nait al te laange tied veraandern in te bringen.
t Was n kôlle winteroavend dou Geert mie mitnam noar de “Vishouk” in Stad. Hai haar mie verteld dat e al voaker in dij noaberschop west was.
Ik haar der wel es van heurd, mor was der nog noeit west. Wat ik doar zag was veur mie apmoal nij. Achter elk rood verlicht roam van de klaaine hoeskes, zat n wicht in sikkom blode kont. Zai muik n geboar mit heur kop en hannen van: “kom binnen, t is hier lekker waarm”.
Bie elk roam woar wie even stoan bleven heurde ik Geert zeggen: “wat n lekker poedie” en “wat zol t kosten”?
t Was net of e van iezer was en doarbinnen n magneet ston. Hai wer as t woare noar binnen trokken. Verlaaiden was te groot veur hom, want in-ainen zee e: “ik kom zo weerom” en ging t hoes van t wicht binnen. Zai ging achter roam vot en dee gerdienen dicht.
Tien menuten loater kwam Geert weer noar boeten en aan zien kop te zain was e dik tevreden.
Dou keek e mie aan en zee: “nou bistoe aan de beurt”.
Ik haar hom aan t begun van de oavend al verteld da k gain sinten bie mie haar. Doarom vruig ik hom: “kinst mie n tientje lainen din?”
“Ik heb al veur die betoald” zee Geert, “ze staait op die te wachten”.
Mit lood in schounen en t hemd trillend veur t gat, ging ik noar binnen.
Ik von dat t wicht der nou nait zo schier oet zag as zo even nog achter t roam. t Was nait echt mien smoak. Mor ja, ik wol mie nait kinnen loaten en ging noast heur op raand van bèr zitten. Ze begon geliek over sinterij.
“Mit is tien en zunder is viefentwinneg gulden” zee ze.
Ik wos nait wat ze bedoulen dee.
“Hou mit, hou zunder” docht ik “ik bin hier toch nait bie de petatboer?”
Dij vragt mie dat noamelk ook aaltied as ik bie hom n petatje koop.
“Mien kammeroad het 10 menuten leden al veur mie betoald”, zee ik.
“Doe bist hier nait bie t Haailsleger mien jong, betoalen of opsodemietern” snaauwde ze.
Twij menuten loater ston ik weer boeten.
“Hé” raip Geert, dou e mie zag, “doe kinst vlug”.
Ik vertelde hom wat ze tegen mie zegd haar. n Dag loater heb ik Geert mien schulden betoald. t Waren mien buussinten veur de haile week.
Ik heb der ain ding wel van leerd: bie zukke vraauwlu in t veuren betoalen, is t zulfde as aan n hond vroagen, te pazen op n stuk leverworst.
