Veul zegen

Staait n leutje, goud oetwozzen vraauwtje van om en bie zesteg te smoken dat t doavert noast t trapke van euliekoukenkroam op oljoarsdag. n Soeterg witte wollen trui mit kroag onder n staail permanentje, en van onder n laange rok gloepen gele blomkes op haalfhoge blaauwe steveltjes mie aan. En ales spans bienkander holden deur n jasschoet mit omvollen maauwen. “Ik kom der aan meneer.” Peuk wordt goud doodtrapt en zai klontert t trapke op. Dou t deurtje opendraaide wis k weer woarom k aaltied mizzelk word van euliekouken. Wat riddersloagen blief k stoan, din k wol gewoon bie heur laangs lopen mit mien bosschoppen. t Deurtje gaait eefkes lös en zai kikt om houk. “k Bin der hoor meneer.” Ik denk even aan ons Juno as k heur goud aankiek. Dij dut din mainsttied nog even n poot op mien bain en kop n luddek beetje schaif. Ach, en din word k aalweg weer waik, ook al het e net mien sundoagse slovven verkaauwd.
Aigliek heb k mit heur te doun. Dizze duustere dompege doagen joen leven verdoun in n dikke kwaalm van aanbakken eulie en aal doag winst noar dag van nij-joar.

‘Den zoeten bol’, zai k aan veurkaant. Is wat roars mit dij noam. Volgens mie mis k wat. Ons meester las vrouger haitied oet n bouk op vrijdagmirreg as wie goud oppaasd haren. Mor hou haitte dij ook mor weer. O joa, ‘In de soete suikerbol’.
Deur t glaas van vitrines kikt zai mie aan.
“Houveule zeden ie?”
Ik huver din k lus gain euliekouken en vraauw haildaal nait. “Zeg t mor.”
“Dou eerst mor vief.”
Zai kikt even stoer, pakt n puut in ain haand en slagt hom open. Mit aander haand, stief inpakt in n zere lap doar nog n doem en wiesvinger oet stekt pikt zai euliekouken in puut. Bie vief wacht zai eefkes. Vaalt n drup van heur neus, en nog ain. “Vieve? Man, din kinnen ie beter tiene nemen, das ja veule goudkoper.” Zai vrift eefkes mit zere haand onder neus laangs en snoft.
“Veuruit mor. Dou din mor tien.”
“t Is aal joar t zulfde.” Zai dut haand omhoog. “Verbraand.” Din pikt zai sekuur aander vief in puut. “Dou suker der lös bie hur.” Hou kin z’in hemelsnoam mie dij puut aanlangen, bedenk ik mie as ik knip pak. Mor k heur al n opstapke schoeven.
“Even wachten hur.” Zai stapt weer omdeel, slagt twij puten open en smit heur rad vol mit euliekouken. Komt n man aanlopen. Oere, wel twij meter laank, en rond, in n blokte bloes en n stuutsiekoorden boksem mit hupzelen. Zai staait in tied op t opstapke en langt hom puten aan. Hai geft heur sinten en lopt geliek deur. “Moi hur.” “Da’s onze vaste klant. Aal doag hoalt e zien twinneg euliekouken op, zolaank wie hier stoan.” “Aal doag?” Ik sloek eefkes. “En houlaank stoan ie hier?”
“Drij weke, joa man doar doun wie t veur, zukse klanten.” Zai snoft nog ais. “Mor van mie huift t nait. t Wordt aal joar minder. t Is mien Piet zien feduutsie mor ik heb ter mor waark van. k Wil nog even smoken, t is nog rusteg.” t Deurtje gaait weer lös en onder aan t trapke gaait de brand ter weer in. “Mor of k ankommend joar der weer bin wait ik nog wel nait”, ropt zai mie nog noa.

“Kerel wat stinkst ja. Wat hest doar bie die. Harregat. Toch gain euliekouken? Dij lustoe gain ains.” Vraauw kikt mie aan en hond komt ook al even snoeven. “Toch nait van dij kroam hier in t winkelcentrum? Dij rokst ja in hail wiek.”

Vraauw zet oavends n schoaltje veur mie op toavel en gaait zo wied meugelk vot zitten. “Nou, ik zol zeggen dou dien best.”
Ik tel, eerst vief. k Hol stiekom hond ain veur. Hai huift nait, kropt geliek in zien mand en kikt mie schaif aan over raand. Volgens mie denkt e dat k hom vergeven wil.
Is n schier pergram op tillevisie dizze oljoarsoavend. Vraauw het lekker hapkes moakt en jannever smokt mie best. Ik mag vles zulfs noast t toaveltje zetten.
“Hest goud dien best doan.” Vraauw holt vles eefkes schaif as wie op bèrre zellen. “Kerel, en woar hest aal dij euliekouken wel nait loaten?” Ik wait t nait. Ach, lopiesweg maank gezelleghaid mit dik sukker opkaauwd zeker, niks van vernomen.

As k mörns om haalf twaalm mien zeer lief en kop achter aan toavel zet, gnivvelt vraauw. “Bleven zai drieven mien jong?” Zai zet geliek leste vief veur mie op toavel. “Zelst heur aarns aans votkriegen mouten ankommend joar. Zai hebben ol kroam in brand stoken vannaacht.”