Verswonnen snijpop
Wat zol t toch schier wezen as t swinters weer haldaal wit worden zol. Dat ter n haile dikke witte deken van snij lag. Kinder kinnen den sleeke rieden, snijbaaljen en n snijpop moaken. Schane dat t nait altied zo is. Mor joaren leden lag der wel n bult snij.
Jansje was dij mörn al vroug te bèr oet. Heur pabbe haar zegd dat ter meschain snij kommen zol. t Was net licht en Jansje trok gerdienjes open en joa hur, t was wit! Zai trok heur waarme boksem en trui over pyjama aan. Dou zaachtjes ommeneden, want pabbe, mamme en bruierke moggen nog nait wakker worden. Dikke zòkken, jas, stevels, muts en handsen pakte zai oet kistje onder kapstok. Mor deur mos nog wel open! Mor Jansje was wel bie t oetvinden, zij pakte n keukenkruk en zo kon zai bie deurgrundel. Dou noar boeten, alens was helderwit. Eerst mor n baal moaken en dij over blaikveld rollen; op n duur was e dik zat. Nou nog ain veur kop, dij kon klaainer en zai was net maans genog om dij baal op dikke baal te zetten. Heur muts kwam der bovenop. n Poar aaierkolen as ogen, bezzem as aarm en wòrrel as neus. Heur das wol ze ook nog bruken, mor was dij vergeten mit te nemen. Op n òfstandje keek zai der noar: wat was e mooi worden! Hè, hè, nou in hoes, stoetje smeren en waarme sukkeloademelk derbie.
‘Mor Jansje, doe mos die eerst wazzen en dreug goud aandoun,’ zee mamme.
Jansje spudderde wat tegen. Zai wol geliek etendrinken. Zai haar ja zoveul waark verzet. Pabbe en heur bruierke waren al kloar mit t eten. Jansje noar boven, schoon goud pakken en den mor gaauw onder does. Wat was dat n lekker gevuil, dat waarme wotter op heur verkleumde liefke. Aanklaaid en wel kwam ze beneden, gaauw eten en din noar schoul. Heur mirregstoetje, plestiek beker mit melk en n appel in taas. Smirregs om drij uur kwam zai weer thoes. t Eerste dat Jansje dee was om hoes tou lopen noar blaikveld. Mor blaikveld was gruineg en graauw en woar was heur snijpop bleven? Der lagen nog twij bultjes snij bie mekoar. Aaierkolen, bezzem en wòrrel lagen derbie.
Zai kreeg n kloet in haals, troanen kwamen en zai stoof hoes in.
‘Mamme, mamme, wel het mien snijpop kepot moakt? En woar is snij bleven?’ ‘Ach mien laiverd, zun schient en den smelt snij,’ zee mamme.
‘Da’s nait eerlek, k haar zo’n mooie snijpop en dij het mor eefkes op blaikveld stoan,’ zee Jansje en stoof al rerend noar boven, noar heur koamerke. Soavends wol t waarme eten nait best, sloapen ook nait. Wat was dij Jansje toch kwoad op dij zun dij heur snijpop vernaild had. ‘En k goa ook nait weer in zun speulen,’ pruddelde Jansje. Volgende mörn was der haldaal niks meer te zain van Jansjes snijpop. Verdrait en teleurstellens van Jansje waren nait te beschrieven.
