Verlangen

Verscholen ien dien daipste gedachten,
zits toe te stoaren noar regen druppen dij deel valen laangs t vertaauwde roam.
Gain wait van de wereld doar boeten,
gain wait van de wiend, de waarmte en de kolle.
Op dien vertraauwde stee sliets de tied ien ainzoamhaid,
sloet gevuil van n aander die òf van ale vraihaid dijs toe nait ervoaren kins.
t Is nait dien keus,
doe hes hier nooit om vroagd.
Dij die laif hemmen kieken tou hou doe stil wors
en inkeld vol verdrait en verlangen deur t roam kieks,
waitende dat te loat veur die is.
As aanderdoags regendruppen op t roam dreugd binnen
en zun zien waarmte richt op dien vertraauwde stee,
is aal wat rest dien lege kooi.