Verlaifd

‘Hinderk, kinste wat veur mie doun?’ vruig Geert.
‘Wat kin k veur die doun?’ wol Hinderk waiten.
‘Kiek”, zee Geert, “t gaait nait om mie, moar om ain van mien pesjinten.’ ‘n Pesjint van die!’ raip Hinderk verboasd oet.
‘n Pesjinte van mie,’ verbederde Geert hom, ‘en dat is zai al n haile tied. n Jonge vraauw, dij krekt as ik, medisienen studaaierd het en nou psychotheroapeute worren wil. Wat der mit heur heergoan is, wait k nait persies. Zai het t mie nog nait verteld. Woarschienliek perblemen mit heur begelaaider. Dizzent is n nait zo gelaifde kollegoa van mie ien t Groot Zaikenhoes. Zai wol bie mie ien theroapie. k Kon heur dat nait oet kop proaten. Zai haar joa krekt zo goud n aander kaizen kind.
Zai is der slim aan tou. Weegt nog moar viefenvaarteg kilo. Kwaalmt as n stoomlokomotief. Sloapt n poar uur snaachts en het din de allergodsbenaauwste dreumen. k Wil die
der ain van vertellen, den aanders geleufst doe mie meschain nait:
Zai haar ien rechterhaand n segoaret en ien linker n pistool. Zai stopt ien rechterbuutse van heur swaarte, laange jas dij segoaret. Kiekt verdwoald t landschop ien en hoalt din segoaret oet buutse. Zigt, dat der n metoalen hulze om veurste ende van segoaret zit. Kiekt der nait laanke noar, moar moakt ien n grode spaigel vrumde gezichten. Zai wil weer n trek van segoaret nemen. Bedinkt heur, den zai bemaarkt dat dij hulze n groot gevoar veur heur is. Zai draait kop wat noar links en richt mit pistool op segoaret. Din zigt zai heurzulf weer ien dij spaigel en gaait mit pistool noar heur linkersloap. Zai wil schaiten. Dut dat nait, den twij minskengrote kraaien met elk n geweer ien heur poten komen op heur òf. Mit veul geschraiw wort zai wakker. Staait efkes loater mit n nait te beschrieven duzelg gevuil rechtop ien bèrre. Swait drupt van heur kop. n Tiedje loater het zai nadde vouten.’ ‘Zai is der hail slim aan tou. Wat wilste van mie?’ vruig Hinderk.
‘Wel,’ zee Geert, ‘zai mout ains wat gehail aanders doun. Dou dochde k: meschain kin zai bie Hinderk onnerbrocht worren. k Bedoul, zai kin doch wel wat bie die aan waark weden.’
‘Nooit nait bie mie,’ zee Hinderk, ‘k kin gain psychiese pesjinten bruken.’
‘Hinderk geleuven en vertraauwen ien God, din komt ales goud. k Herhoal, zai mout gehail wat aanders doun. Liggoamelke aarbaid zel heur wizze en woarachteg weer gezond moaken. Doe waist, datste dien noaste laif hebben moust,’ zee Geert.
‘Joa, joa,’ wis Hinderk oet te bringen.
Noa veul geproat zegde Hinderk tou. Vaaier mörns ien n week zol Lenie, zo was heur noam, bie Hinderk aan waark weden. Nou joa, onner begelaaiden van Hinderk zol zai bezeg hollen worren. Aander week smoandoags vro was zai bie Hinderk ien waarkploats. Hai laaidde heur rond en vertelde heur wat over riw, mesienes, holt … ‘Holt is n prachteg materioal. Der is haard en zaacht holt mit verschillende geuren, kleuren, dwarrels, glaanzen … Ien 326 wer deur de Hillege Helenoa t verswonnen holt van Jezus’ Kruus ontdekt. Doe waist doch, dat der doaraan sturven is. Stukken en stukjes van dat holt werren over haile wereld verspraaid. As timmerlu aal dat spul aan nkander liemd en doaroet baalken en plaanken zoagd haren, din haar dak van Metinitoren doarmit baauwd worren kind. Dat is mie ains verteld. Of t woar is, dat wait k nait. k Wil die allinneg moar zeggen, dat holt n wonnerboarlek materioal is. Spiekern is nuver waark. k Vertel immer en aaltied vannijs, dat t goud veur liggoam en gaist is. n Minsk wort der beter van,’ vertelde Hinderk.
t Was efkes stil en dou vruig Hinderk: ‘Heste die al n beeld moakt, watste hier doun wilst?’ Dat haar Lenie nait.
Hinderk vertelde moar wieder: ‘As timmerman kin k ales doun, roeg en fien waark. Kezienen ploatsen, dizzent bestel k bie febriek boeten dörp. Ok t herstellen van deuren, baanken, stoulen, holtsniewaark … As t kin, bring k dizzent noar mien waarkploats. Kiek, doar heb k n poar olle deuren stoan. Liesten en sponnen binnen kepot. k Bin veul ien kerken aan t waark. Lu vienen mie n woare kunstenoar. k Zai dat nait zo. k Heb ien Stad wel n poar joar kunsthistorie studaaierd. k Wil miezulf aanders gain kunstenoar, moar meer n begoafde haandwaarker nuimen.’ Lenie was ien waarkploats wat aan koier goan.
Hinderk dochde al gaauw, dat hai heur aan waark zetten mos. Hai sprak heur aan en zee: ‘Doe hest doch wel ains van Günther Uecker heurd. n Duutse kunstenoar, dij spiekers ien holt sloug. Doarnoa vaarfde hai zien waarken wit. Dizzent werren veur veul geld verkoft. Doe kinst joa ok spiekers ien holt sloagen. Hier heste n poar dikke stukken multipleks. Haauw spiekers derien en kiek, ofste dizzent vaarven wilst.’
Zo was Lenie haard aan waark en haar der veul pelzaaier ien bie Hinderk bezeg te weden.

Noa n tied wol zai wel meer uren moaken. Hinderk zee heur, dat zai dat eerst mit Geert bespreken mos. Geert von dat t hail goud veur heur weden zol. As Geert dat von, din haar Hinderk der gain niks of gain naks op tegen. Zo was Lenie bie Hinderk n laange tied onner pannen. Hai leerde heur bieveurbeeld, hou zai mit mesienen omgoan, schenaaiern aanbrengen, schwaalfkesteertverbienens moaken kon.
Geert mos al gaauw vaaststellen, dat t heur immer beter ging. Hai dochde, dat Hinderk wel n hail begoafde man weden mos. Dat Hinderk Lenie zo veuroet kreeg, dat haar hai zulf nooit of te nimmer veur nkander kregen.
Zai vertelde op leste bezuik bie Geert, dat zai nou 53 kilo woog, nait meer pafkede en snaachts wel meer as 6 uur slaip. Liggoamelk en gaistelk vuilde zai heur veul stoabieler worren. Haar bloots goie dreumen. Dee veul oardege dingen zo as bezuiken van museoa, theoaters, veurlezens …
Geert vroug heur, of t nait tied wer om ains op vekaanzie te goan. Zai zol derover noadinken. Dat dee zai en noa vaaier weken verraaisde zai.
Dou op n zotterdag ien heur vekaanzietied lag der n braif bie Hinderk ien bus. Hai moakte dizzent votdoadelk open, den hai was nijschiereg wat derien stoan zol. Hai zette brille op neus en leesde:

Laive Hinderk,
t Gaait mie goud ien mien vekaanzietied. k Mout aanders voak aan die dinken. Doe blifst deur mien kop goan. Hest zuk n staark liggoam en zuk n nuver gezicht. Hest zukke geweldege goaves van dien ollu mitkregen. Bist zuk n oardeg, waarm, vrundelk, hulpvoardeg en open minsk. k Heb die veul te verdaanken. k Vien, datste mie gelukkeg moakt hest. Doe hest mie t leven red. k Wil immer en aaltied bie die weden. Geerne dien vrund worren. Lekker tegen die aanliggen. k Heb die zo neudeg. Joa, k wil die nou vertellen, dat k zo verlaifd op die worren bin. k Hoop die gaauw weer te zain. Tussen hoakjes, t moakt mie gain niks en gain naks oet, datste veul oller as ik bist. Groutnis, Lenie.

Doar ston Hinderk mit braive ien haanden. Wis nait wat der derover zeggen mos. t Was n dikke verrazzen veur hom. Hai mos t doch efkes verstaauwen. Dat haar der nooit nait aankommen zain, dat n vraauw verlaifd op hom worren kon.
Dou der n naacht over sloapen haar, wis der wat der doun mos. Hai zol heur n braif tousturen. Dat dee der zundagsmirregs.

Laive Lenie,
k Hoop, datste veul pelzaaier ien dien vekaanzie had hest en dat t die nou meroakelst goud gaait. Dien braive was n verrazzen veur mie. k Zeg die votdoadelk, dat k nait op vraauwlu vaal. Doe waist, dat k n reloatsie mit Geert heb. k Wil die wel zeggen, datste veur mie n schitterend minsk bist. k Zai die wel as kammeroadske zitten. k Hoop, datste doarmit leven kinst. Aste terug bist, kinnen wie derover proaten. Mit waark löpt t hier goud. Groutnis, Hinderk.
.

Drij weken loater was Lenie weer bie Hinderk ien waarkploats. Hai zag, dat t heur veul beter as veur heur vekaanzie ging. Gruid was zai ok. Lenie zee al gaauw, dat zai geerne Hinderks kammeroadske weden wol. Zai keken nkander aan. Heur ogen glinsterden en heur genegenhaid veur nkander sprak deroet.