Verbörgen verdrait
Oordail nait te gaauw over aandermans verdrait
Wat der aigenlieks speult dat zuchst van boeten nait
Achter een glimlach schoelt voak een stried
Een verhoal van piene dei voak verbörgen blieft
Verbörgen verdrait ligt voak stil en daip
Een gehaim dei de ziel bewoart mit zekerhaid
Achter de ogen dei lachen en voak stroalen
Schoelen voak troanen om verstopte verhoalen
Het haart dragt een last, onzichtboar en zwoar
In stilte vochten, joar noa joar
Achter elke glimlach zit een masker verstopt
Om de piene te verbaargen als dei weer aanklopt
Gain woord of geboar kin de woarhaid onthullen
Dei daip in de schare ligt om de stilte te vullen
Verbörgen verdrait, zo stil en mit een verstopt beeld
Een verhoal zunder woorden, een wond dei nooit heelt
Dus neem de tied en wees zaachte en bedachtzoam
Elke ziel het zien aigen programma op zien lieste stoan
Onder de verbörgen oppervlakte, verstopt veur het zicht
Ligt voak een wereld van innerlijk licht
