Vekansielaifde

Vraidag

”Ik wol wel n poar doage kamperen. Gaaist mit?”, vruig mien beste kammeroad Harry. Ik hufde nait laank noa te dinken, om ik was ja wel tou aan der even oet wezen. k Was net n poar moand zaik west en nó weer n luk beetje op bainen. Autorieden kon ik nog nait, dat mos ik nog eerst weer goud oefen. Dus vekansie haar ik nog nait regeld. “Joa, hur, ik bin dien man”, zee ik.
n Raaize van Grunnen noar de Noordzeekuste is toch al gaauw vaaier uur rieden. Dus dou wie de camping opreden wazzen wie bekòf. En dou kwam de domper: vol! Joa, wat wil je, op vraidagnoamiddag in juni. Mor Harry luit zok nait oet t veld sloagen. Wie haren mor n lutje tente, zee e, en wazzen tevree mit n hail lutje plekkie. De campingaigender gaf ons n kans: as wie nog n stee vinden konden, din was t hom best. t Was n beste tied zuiken, om alles was inderdoad volzet mit tenten en caravans. Dou zagen wie, tuzzen twij grode bungalowtenten, twij fietsen stoan. As wie dij aan zied zetten zollen, zol ons tentje der net stoan kinnen. n Haalf uur loater was t regeld: fietsen wazzen netjes aan kaante zet en tente ston. Wie konden omgeven verkennen.
Dou wie zo tegen zeuven uur terogge kwammen, zagen wie veur ons tente n stoule stoan mit n jonkje van n joar of vieve derop. t Kereltje ging bienoa hailendal schoel achter n grote gitaar doar e op pingelde. “Moi”, zee ik, zunder aarge dat ik in Holland was. “Moi”, zee t jonkje. En dat was vrumd, mor ook wel oareg netuurlek. Hai kwam wis ook oet Grunnen!
Dou kwam der n vraauw tot tente oet, dij noast onzent ston. Zai keek nait aal te vrundelk. “Habt ihr unsere Räder da hingestellt?”, vruig zai. n Duutse dus. Wie keken heur schuldbewust aan en nikkopten. Dou legden wie oet dat wie dit net n schier stee vonden veur ons tente. En zai legde oet dat zai hier was mit n vrundin, doar de aander tente van was. Doarom haren zai heur fietsen der tuzzenin zet. Mor ja, t was ja nait aans. Zai gaf ons n haand. “Rosette”, zee ze. En t jonkje was heur zeuntje Ralf. De vrundin kwam tou heur tente oet. Ook dij keek stoens, mor noadat Rosette verteld haar hou of t zo kommen was stelde ook zai zuk veur: “Rosette.” Hè, ook Rosette? Joa, zai haren touvalleg dezulfde noam. Wie keken n kander aan. Haren ze ons veur t zootje, of was t werkelk woar? Mor ja, wie mozzen t ja wel leuven.
En t bleek woar te wezen, zai nuimden nkander telkenmoal bie dij noam. Dat kinnen je nait uren achter nkander volholden. Der bleken nog twij kinder te wezen, n zuske van Ralf en dij aander Rosette haar ook n zeuntje. Mor dij baaide kinder wazzen klaainer, dij konden nog mor net lopen. Dou kinder op berre lagen wer t recht gezelleg. De aine Rosette speulde op heur gitaar, de ander zat derbie en rookte n sigaretje. Zo kwam t dat wie heur de noamen “Rosette Gitarre” en “Rosette Zigarette” gaven. Zo konden wie dij baaiden oet nkander holden. t Wer duuster. Rosette Zigarette zöchde heur tente op, en ook Harry was slim mui. “Goa din toch ook lekker op bèrre”, zee ik. En dat dee e.
En dou wazzen Rosette Gitarre en ik allenneg.

Zotterdag

Wie maarkten dat der overainkomsten wazzen. Ik was schaaiden en ook heur laifde veur heur man was oflopen. Doarom ook was zai hier op vekansie mit heur vrundin. As n soort van bedenktied. Zai wol aigenliek schaaiden, mor in Duutslaand gaf dat grode problemen. Zai wol waiten hou of ik dat doan haar. Ik vertelde heur over hou goud wie dat regeld haren, zunder heibel, in goud overleg. Kinder haren der aigenliek gain last van had, t was aal trankiel verlopen. En dat was ja ook veur de kinder t beste. Rosette wol dat ook geern zo regeln, mor ja, mit heur man was t nait zo makkelk. Dij wol gain kaante op. Wat zol ik heur aanroaden, vruig ze. Tja, doar haar ik zo gain antwoord op. t Beste was dat zai gewoon heur haart volgen zol. Gewoon doun wat zai docht dat t beste was, din zol t wel goud kommen. t Was al wied noa middernacht dou wie elk ons aigen tente opzöchden. Wie haren allenneg mor proat, wieder niks. Mor t gaf mie n hail vrumd gevuil.
t Leek op vlinders in t lief …

Volgende dag gongen Harry en ik noar Amsterdam. Dat haren wie ja al ofsproken dou wie guster bie ons tentje zatten. Mor aigenlieks haar ik der nait veul zin in. Ik wol mor ain ding: dicht bie Rosette wezen. Dou wie op n terrasje zatten tegenover de Woag op Nijmaark, zee ik dat tegen Harry. “k Haar t wel docht”, zee e mit n lag, “Doarom bin ik gusteroavend zo vroug in tente goan. Is der dou nog wat gebeurd?” Ik stukde hom oet, dat dat nait zo makkelk was, je motten aaltied veurzichteg wezen. Nait te haard van stoapel lopen, niks overdrieven. Boetendes wos ik ja nait hou of Rosette derover docht. Ik haar last van vlinders, mor of zai dat ook haar? Dou wie terogge kwammen op camping, t luip tegen zes uur, wazzen de wichter der al. Ze wazzen bezeg mit n barbecue veur te beraaiden. En ze gongen der van oet dat wie miteten zollen. Doar haren wie wel oren noar. Makkelk, nait koken en toch lekker bikseln. t Wer gezelleg. Wie vertelden wat over Amsterdam, zai wazzen mit de kinder noar t strand west. Rosette Gitarre, mien Rosette dus, vruig geliek of wie mörgen mit heur mit deden, as zai noar t strand gongen. Ik keek Harry aan, wie zollen in de omgeven rieden goan. Hai lachde en ruip: “Natuurlek, dat is ja hartstikke leuk!”
Kinder werren op bèrre brocht. Ik vruig Harry of e t echt zo leuk von. Hai nikkopde, zee dat e der recht zin in haar. “Mor wie zollen ja mit auto aan t rieden goan?” zee ik. “Och, man, doar is t ja veuls te waarm veur”, zee e, “Lekker in t zaand liggen, lekker zwemmen, wat wil je nog meer”. Ik wos dat e t mainde, mor ik wos ook dat e t veur mie dee. Wat n kammeroad! Wichter kwammen weer bie ons zitten. Rosette haar heur gitaar der bie pakt. En n dikke map mit teksten. Rosette begunde te zingen. t Wazzen bekende songs, je konden ze zo mitzingen. Dou kwammen der twij jongelu op ons oflopen. Zai zeden dat der even wieder op camping n kampvuur mokt was, en dat t mooi wezen zol as wie doar bie kwammen. Ik haar der aigenliek nait veul zin aan, wol laiver soamen mit Rosette wezen, mor de aandern stonden geliek op, en dus gong ik mor mit. Rosette Zigarette nam veur aal wizzeghaid ook mor n flezze wien en wat gloazen mit. t Was wel hartstikke gezelleg, en de groep wer aal groter. t Was aigenliek n groot internationoal feest,mit Hollanders, Duutsen, Engelsen en n poar verdwoaldeTsjechen. Op n gegeven ogenblik kwam der n dikke Duutser aanzetten, dij mit de neudege bombarie zee, dat e geern sloapen wol. Hai haar geliek, t was ook ja al tegen middernacht. Zo kwam der n inde aan t feest. Wie zöchden ons tenten op. Mit Rosette was t nog even niks worden …

Zundag

Bepakt en bezakt luiten wie ons dele op t strand. t Was nog mor tien uur, mor t was al oareg waarm. t Zwait ston mie al op kop, mor ik haar din ook noast mien rugzak, parresol en n tazze mit speulgoud van de kinder droagen doan. Wie spraaiden ons handdouken oet en gongen zitten. Eerst even oetrusten. Rosette haar heur handdouk krekt noast mienent legd. Touval? Ik keek noar heur, mor zai was mit heur wichtje bezeg, haar gain tied veur mie. Even loater runde zai mit heur baaide kinder en t jonkje van de aander Rosette richten wotter. “Zellen we ook mor?”, zee ik tegen Harry. Hai sprong op en runde veur mie aan noar de zee. Dou wie n haalf uur loater ons dele luiten op ons handdouk wazzen we oareg ofkould. Ik gong op rogge liggen en dee de ogen dichte.
Sluip ik of was ik wakker? Ik woagde t nait de ogen open te doun. Dit was ja n hail biezunder gevuil. Zaachte vingers kriebelden over mien aarm. Dou sloten heur vingers zuk om mien haand. Ik wos dat ik wakker was, dat dit woar was. Ik wer der waarm van, en vuilde mie hail gelokkeg. Misschain zol t oflopen wezen as ik mien ogen open doun zol. Ik bleef dus liggen en dee of ik sluip. Ik heurde heur oademen, tevree zuchten. Ik keek veurzichteg n luk beetje oetzied. Zai lag op rogge, mit de ogen dichte, n glimlach om de mond. Wat n laif gezicht haar ze, en wat n schier liggoam. Stiltjes luit ik mien ogen van heur heufd tot heur vouten over heur lief goan. Zai dee heur ogen open en lachde mie tou. “Gehst mit?”, vruig ze en ston op. Ik wol net wat zeggen over heur kinder, mor dou zee Harry mit n nikkop noar de aander Rosette, dat zai wel op kinder letten zollen. Wie klommen duun op en even loater wazzen wie mit ons baaiden. Zai greep mien haand en doekde mie even aan.

t Zaand was bloudhait. En ik ook. En nait allenneg van de zunne. Rosette haar mie mitnomen noar dizze duunpan, doar gain mins ons steuren kon. Zai haar mie dele trokken en nó laggen wie noast nander in t zaand. Zai haar de aarms om mie tou sloagen en smokde mie vureg. En nóg duurfde ik t nait leuven. Kon dit echt woar wezen? Kon zo’n mooie Duutse vraauw morzo verlaifd op mie wezen?

Zai legde heur borsten op mien lief en sluig heur bain over mienent hin. Dou duurfde ik heur ook aanroaken. Ik streelde heur rogge, heur billen, heur bainen. Zai rolde weer van mie of en gong mit heur haand over mien borst dele. Veurzichteg dee zai mien zwemboksem oet, dee heur bikini òf. Dou schoof zai over mie hin.
Aarms om nkander tou kwammen wie terogge op t strand. Laggend zagen Rosette en Harry ons aankommen. Wie luiten ons dele op de handdouken. “Kovvie?”, vruig Harry. Wie aten ons broodjes, wie dronken kovvie, en loater n glaske wien. Wie speulden mit de kinder in t wotter, wie zwommen wat tegen de hoge golven in. En wie keken noar nkander, wie keken veural noar nkander. En as t aits kon smokten wie, doekden wie, streelden wie. Wie wazzen gelokkeg en bliede. Wie haren nkander vonden. t Was zo gewoon, zo normoal, de aandern vonden t logisch, huilden rekening mit ons gevuilens.

Soavens gongen wie mit de kinder pankouk eten in n lutje restaurant en dou rusteg zitten bie de tente. Rosette en ik tegen nander aan, aarms om mekoar tou. Wie wazzen mui van dizze dag, en wollen aigenlieks allendeg mor sloapen. Mor t was de leste nacht, mörgen gongen wie weer noar Grunnen.
“Gehst mit?”, vruig Rosette en gong richten heur tente. Even keek ik noar de baaide aandern, mor dij deden of der niks bezunders gebeurde. En dat was ja ook zo. Ik ston op, zee “Gute Nacht” en luip de Duutse tente in.

Moandag

Mit troanen in de ogen doekde Rosette mie aan. Zai wreef mie over mien rogge, streek mie deur mien hoar. “Ich ruf dich an”, zee ze mit n snok in heur stem. Zai stapde in heur auto. Zai zwaaide, de kinder zwaaiden en dou ree zai achter de aander Rosette aan camping òf. Vort was ze. t Ainegste wat ik van heur haar was de herinnern.
Gain adres, gain tillefoonnummer. Om heur man wos ja van niks, en mog t ook nait waiten. Tenminsten veurlopeg nait. Ik was haildal ofhankelk van wat Rosette doun zol. Zol zai mie bellen, mie schrieven? Zol ik heur ooit weer zain? Of was dit allendeg mor n vekansielaifde west?

Op terugraaize noar hoes haar ik niks te vertellen. Ook Harry huil zok stil. Hai begreep woar ik mit bezeg was, woar ik aan dochde.
Was dit n inde of was dit n begun?

Dit verhoal is ook opnomen in t boukje ‘Vekansieverhoalen van Stichting t Grunneger Bouk.