Even op (Pieter)pad (3)
t Pieterpad is n mooie wandelroute dwaars deur Nederland, dij lopt van Paiderboeren in Grunnen tot aan de Pieterberg in Maastricht. Ik heb n poar doage van de zummervekansie oettrokken om n dail van dizze wandelroute te lopen.
28 juli Varssel – Doetinchem 17 km 
Even boeten Varssel gaait d’etappe deur n prachteg bos. Ik geniet hier van de netuur en veuraal van de stilte. Inainen zai ik veur mie op t pad n eekhoorntje. t Daaiertje zit rusteg rond te kieken, het mie nait in de smiezen. Zolaank as ik stil stoa, gebeurt der niks. Mor zodroa ik mie in bewegen zet, kikt e op en springt oetzied de stroeken in. Even wieder zai ik hom, hel verlicht deur de zunne, tegen de stam van n boom snel as n piele omhoog runnen. Zunde dat je op zukse momenten nooit joen fototoestel bie d’haand hebben.
n Poar joar leden wazzen wie aan t kamperen op dezulfde camping as woar ik no weer stoa. Elke mörgen om n uur of zèzze heurden wie geritsel in de veurtente. Zodroa wie bewogen was t geluud òflopen en heurden wie vlogge, wegrunnende stapkes. Ain moal zulfs zag mien vraauw n eekhoorntje vluchten dwaars over ons binnentente. Ik besloot dat ik dit daaier op de foto hebben wol. Volgende mörgen hail vroug dee ik binnentente open en, liggend op mien lief, fototoestel in de aanslag, wachtte ik op t mement woarop t daaiertje zok zain loaten zol. t Duurde twij körten, twij langen, mor dou zag ik t eekhoorntje veurzichteg de veurtente binnenkommen en regelrecht op de chipspude òf lopen. t Begunde te ritseln. t Was n schitternd gezichte. t Daaier haar nait in de goaten dat ik mit t fotoapparoat kloar lag. Ik knipde en op t zulfde moment was t eekhoorntje vot. Mor ik haar t daaiertje op de foto vastlegd. Tenminsten, dat dochde ik. Dou t rolletje ontwikkeld was, bleek der n foto van de binnentente bie te wezen, mor van n eekhoorntje gain spoor! Ik was snel west, mor t daaiertje was bliekbaar nóg sneller!
Ik realiseer mie dat k deur t veurval mit t eekhoorntje de routebeschrieven even nait meer in de goaten holden heb. De kruzen van poaden mit in t midden n aikenboom heb ik mist, mor toch vin ik op n gegeven mement de pazende beschrieven weer. Wat is dit ja n prachteg stokje bos.
Ik maark dat dit d’eerste dag is, dat k zunder gedachten loop. Mien kop is endelk leeg. De òflopen doagen spoukten mie nog alderhande gedachten deur de kop. Dat krieg je as je geliek noa t waarken aan de vekansie begunnen. No pas heb k t gevuil van zunder zörgen wezen. Wat n heerleke gedachte.
As k Zelhem veurbie bin, is der gain bos meer. De etappe gaait wieder tuzzen landerijen deur. Veur t eerst in mien Pieterpad-tied hoal ik wandeloars in. Mien tempo ligt vrij hoog, dizze lu doun t bliekboar rusteger aan. t Is toch wel pretteg even mit aine te praten, allenneg is ook ja mor allenneg. Tot aan Doetinchem lopen wie soam. t Is waarm, hail waarm.
Doetinchem is zo’n stad doar je laiver nait kommen willen. Endloze riegen miesderge flatgebaauwen aan de raande van de stad, veul verkeer, gain meugelkhaid woaraargens even te rusten. Elke stad is netuurlek t zulfde. Mor der binnen ploatsen, dij stroalen wat vrundelks oet. Stad Grunnen bieveurbeeld is n plezaaierge ploatse om te wezen. Grunnen het wat gemoudelks. En dat vin ík nait allenneg. Ook mien wandelpartners, zai kommen oet Broabant, geven aan dat ze Grunnen zo’n oardege stad vonden. Zo binnen der nait veul steden in ons laand. Grunnen, t Amsterdam van t noorden! t Klopt, datzulfde vertraauwde vin ik ook altied terogge in d’heufdstad van ons laand. Ook doar loop je zunder t gevuil van draaigen of onvaaileghaid. En der is wat intiems, dij smale stroatjes, dij gemoudelke lu. Doetinchem het dat nait. t Sentrom is zoakelk, groots opzet. Der is gain sfeer, der hangt gain waarmte. En dat bin je noa zo’n laange etappe wel neudeg!
