Van joen femilie mouten je t hebben dail twij

Dunderdag 31 juli.
Verjoardag staait in t taiken van euliebollen bakken. t Echte feest is drij doagen oetsteld, omdat Maidemer klaainkinder nog nait terogge binnen van vekansie.
‘Mor euliebollen bakken is ook n feest,’ zeggen smikkeloars oet t veurhoes.
Omstebeurten zitten keurmeesters aan t aailand te pruiven van mien broene baksels. Ook dit joar valen z’in de smoak. Ik dou t groag en t is ja mor n mörgen waark.
Noadat wie en keuken noa n mörgen in vette bakluchten weer schoon en fris binnen, komt t veurhoes toch even buurten. t Is per slöt wel mien verjoardag en aan proat is gain gebrek.
Dat Ilse tussendeur stiekom wegglipt, is mie doarom ook nait opvalen. Heur terogkomst vaalt soamen mit n onwerkelieke stilte.
‘Is der meschain störm op komst?’ zeg ik nog.
t Verboast mie, dat t haile gezelschop mit n soort van verwachtensvolle blik noar Ilse kikt. Mit n schaive blik in mien richten, k zit op mien vaste stee in hörn en heur mor n hap en snap van wat zai heur pabbe in t oortje fluustert:
‘Haarm ( lokoale boer mit n aigen grondverzetbedriefke )…….oetkomt ….. vandoag ….. groafmesien…’.
En Frederik?
Dij springt, in gewone doun de rust zulf, as deur n ieme beten hoast oet zien vel en ropt ongewoon haard:
‘Dat was nait òfsproken.’
Trigger zit hom in t woord groafmesien en veurdat wel den ook wat zeggen kin, reageer ik kwoad:
‘Zugst nou wel, dat ik geliek haar mit mien veronderstellen ( dail ain zulfde tuttel ), dat ie mie n nije viever in de moage splitsen willen.’
Mit t veurnemen nog veul meer vuur oet mien slovven te loaten schaaiten, zai ik rondom mie tou allendeg mor gnivveloars en bekkentrekkers.
‘Haalfmale onneuzele,’ scheld ik miezulf oet, ‘hest die weer op de kaaste joagen loaten deur dien femilie.’
Loater op d’oavend krieg ik t haile verhoal van Arineke te heuren. Van de leugen mit veurbedachte zin. Zai haren zok snommedoags – wel mit t plan kommen is van Haarm mit zien groafmesien wor k nait gewoar – de buutse oetlaagd over mien te verwachten reactie.
Wat n lol.
Mor of doarmit t plan van de boan is, duurf k nait te zeggen. k Bin n woarschaauwd man, mor k wait ook dat mien femilie oet n stelletje onbetraauwboare maaljoagers bestaait.
Snommedoags is zeun ook nog even langs west veur kovvie, euliebollen en om mie te felisitaaiern. Ilses verdwientruuk wordt op de loate middag nog ais herhoald. Woar ik denk, hai lopt noar de hal en mout even oet de boksem, zai k hom n poar tellen loater mit gruine rol de koamer binnenkommen. Hai het mien verhoal van de dag derveur ook goud lezen en overhandegt mie mit n braide laag n poar vaarkante meter kunstgras.
’t Was bie Goudkoopwinkel toch in oetverkoop.’
En vult aan:
‘Kist t kommende doagen even oetperbaaiern in toene.’
Zundag 3 augustus is t uur van de woarhaid. Den vieren wie feest en ook al is t gain feestelk weer en mouten wie in hoes boudel ombatterijen en stoulen bieslepen, wie doun t mit plezaaier. Klaainkinder binnen van vekansie terogge en veur t eerst kriegen wie ook komplete bonusfemilie op veziede.
t Wordt in meerdere opzichten dus n spannende middag.
Klaainzeun Bram, t woord lutje is op hom al laank nait meer van toupazen, opent de feestmiddag, as hai verklaaid as de mytholigische god Atlas mit n joekel van n viever op de nekke veur schoefdeuren langsschoft.

Binnen de duur van n oademzucht mout ik aal mien tegenstand aan kaante schoeven. Ik kin nou nait meer de gekwelde opa speulen, dij mit n pongel waark en ruderij in toene opscheept zit.
Vandoag bin k wel eerst even bie gruine kikker, nog aaltied ainegste bewoner van t mini-vievertje langsgoan. In goud overleg hebben wie besloten, wie loaten t dizze moand nog even rusten, mor in september krigt hai zien nije hoes.