Twij wolven
Op n oavend haar n olle Cherokee t mit zien klainzeun over de stried dij binnen in elk mìns aan de gaang is
Hai zee : ”Mien zeun, dij stried wordt oetvochten deur twij wolven dij wie aalmoal binnen in ons hebben”. D’aine is slecht, kwoadhaid, òfgunst, verdrait, spiet, grienderghaid, wiezeghaid, medelieden mit joezulf, schuld, vrevel, minderwoardeghaidsgevuil, oneerlekhaid, hoge dunk van joezulf, aigenikkeghaid.
D’aander is goud, bliedschop, vrede, laifde, hoop, kaalmte, beschaaidenhaid, vrundelkhaid, vrijgeveghaid, begrip, eerlekhaid, medelieden en vertraauwen”.
De klainzeun docht der evenpies over noa en vruig toun aan zien opa: “Wèlke wolf gaait winnen?”
“Dijstoe vouerst”, zee d’ol man.
Dit verhoaltje kreeg ik toustuurd as stroombraifke in t Engels. Nou wor ik zowat doodgooid mit van alles en nog wat. t Aine nog mooier as t aander. Soms om lolleg te wezen, soms om de wereld te verbetern. Mainsttied donder ik t votdoalek in de “prullebak”. t Kon es n besmettelke zaikte hebben
Mor dit verhoaltje dee mie toch wat. k Zag ze even veur mie, d’ol man mit zien klainzeun. Twij Indioanen, veren nog op de kop, as op de ploatjes oet de bouken van Karl May, dij k mie nog zo veur de geest holden kin.
Ze zitten doar veur de wigwam mit oetzicht op de prairie, stoef bie t kampvuur. Ploatje dat allent nog bestaait in dij bouken en in mien verbeeldens. Ploats moakt veur autowegen, spoorwegen, wolkenkrabbers, boortorens en wat nait aal. Op de prairie gain Indioane of bizon meer te bekennen, van dij gevolgen dat ze nou beschaarmd worden in reservoaten. Doar doun ze gain kwoad , lopen nait meer in de weg en kinnen stoareg aan wìnnen aan onze “kultuur”.
t Wazzen ook ja haalve wilden. Wie hebben ze red van n goddeloos leven. En dat wonen in dij kolle tìnten was toch ook mor niks. Kin nooit gezond wezen, zie gingen al dood aan n simpel griepje! En wèl wil nou elke dag bizon eten ? Doar wor je toch ook flaauw van. Nee, zie hebben wel even tegensputterd, mor soms mout je mìnsen tegen zukzulf beschaarmen. Zie hebben der nou n bult perfiet van.
Tegenwoordeg maggen ze ook wel weer oet t reservoat. Der binnen zulfs al gounent dij in Irak heur brood verdainen. Kiek mor noar t verhoaltje van dij olle man hierboven. Wees nou eerlek, zukswat kin je toch nait oetbedenken in n wigwam !
Zo kin zo’n stroombraifke joe toch nog n fijn gevuil geven; de wolf dij wie vouerd hebben was goddank goud.
