Traauwraive

Wie waren lèst n dag of wat over de gruppe trokken om wat rust te kriegen. Even vot oet onze wereldstad Knoal woar t aal roazen en vlaigen is, ie waiten dat ja wel.
Wie waren op n stee in n vekaanziehoeske trokken, woar t slim stil was. t Was der zo rusteg, dat t gewoon zeer dee aan d oren. Wat roupt Zwoantje aigenlieks haard, docht ik nog, aans vaalt dat ja nait op. t Was der zo aibels stil, dat wie der hoast nait van sloapen konnen. t Was der nait allènt rusteg, mor wie haren ook haildaal niks om hakken. d Eerste tied luip k aal as n onwieze hìn en weer en keek ik om de tien menuten op mien allozie. Mor op t lest kon k al wel n ketaaier gewoon stil zitten en veur mie oet kieken en dat is stoer lu, teminzent as je normoal gesproken n vere in t achterwaark hebben.

Ik haar hailemoal niks te doun lu, alderbenauwdst, ik docht nog even, was k mor weer in hoes. En t gekke is, nou k hier weer ben denk ik, was k doar mor, wat kwammen wie doar mooi op de kloeten van t gejoag en gevlaig. Wat haar k doar n rust en n tied veur miezulf, onszulf.
Roar goud, mensken. Wenneer zellen we t nou es leren om gelukkeg te wezen, doar woar we bennen.

Veur dieverdoatsie bennen we ook nog even n moal noar t circus west, doar over de gruppe.
Zo’n haalfwozzen circus wait je wel, woar je de persoon achter de kassa loater weer aan de trapeze bungelen zain.
t Was òfloaden vol en t was dik veur mekoar, mit peerden, kamelen, honden, mensken en nog wat aander daier.
Der was ook n nummer met n mezzenwaarper en dij kerel dij vruig aine oet t pebliek, dij hom helpen mos. Noa joa, gain aine vanzulf. Dou ging e aine oet t geachte pebliek ophoalen.
Joa lu, ik kin der ook niks aan doun en woar t van komt, dat wait k ook nait, mor k heb al slangen bie t bezoen in had, k mos al n moal gewicht hevven, k ben ook al n moal van zo’n circusezel òfsmakt en k heb zulfs al n keer in ons aigenste Geert Teis midden maank kinder op t teneel stoan te daanzen en springen. En nou kwam dij kerel weer in ain strepe op mie òf en reet mie mit. staarvenswoar, t kin noavroag lieden en Zwoantje het der n poar schiere foto’s van moakt.

Dizze raaize dus mezzen smieten. Ik docht, och, n echte Grunneger, dij krieg je hier nait benaauwd mit, of nait din.
k Wur der toch n beetje minder gerust op, dou ze mie mit n kette en n hangslöt vastmuiken aan n grote bloudrode plaanke, doar in dij circuspiste.
Mor och, n Grunneger ja, ie waiten wel.

Mor dou luit dij filaine kerrel mie eerst es even zain hou schaarp of zien raive wel nait was. En dou ging hij veur mie stoan, zwaaide zien aarm mit mes achteroet, meziek rovvelde der goud op lös en ik ston midden in de schienwaarpers. Ik docht nog, nou, dat wordt mainens, mor och, n echte Grunneger, noa joa, t zol mie wat. Meziek ging aal haarder en dou der n beste klap op de trom kwam, huil de mezzenwaarper zok op t leste moment in, kwam weer noar mie tou en dee mie n opbloasde ballon tussen de bainen. Oardeg hoog nog wel.
Onder groot gelaag van t pebliek, dij lafbekken, zette hij der ook nog n emmer onder, om de boudel op te vangen veur as t nog es mis ging vanzulf.
Dou kreeg k n blinddouk veur en de meziek gaf weer n beste riedel.
Toch wel waarm onder aal dij laampen en ik begon te zwaiten, mor och, docht ik nog, wat kin mie der gebeuren. Hai zol toch zeker nait echt gooien wel?

Inains lu, n beste klap vlak noast mien aarm, t haile schot trilde der van en ik ook. Haar e toch gooid, dij zwienepuut. En even loater n beste klets noast mien aander aarm. Zwaiten lu, zwaiten. En dou de leste, klets, de ballon stokkend, k vuilde hom nog net vlak bie mien boksempiepe laangs goan. Dou was t beurd, t blinddouk ging weer veur weg en ik keek vot noar beneden. Gelukkeg, d emmer was leeg bleven.
Mensken klappen en ik mor kieken zo van… och, n echte Grunneger, dij krieg je hier toch zeker nait benaauwd mit.

Noadat ze mie onder applaus mit schot en aal achter de gerdienen sleept haren omdat ze zo t rekend de sleutel kwiet waren, kon k weer noar mien stee goan. Zwoantje zee: “Haarst t wel deur?” “Wat?” zee ik.
“Dat dij kerrel nait zulf gooide, mor dat zien pazzipant stiekom van dichtbie dij mezzen der in sluig?”
“Van dichtbie?” haspelde ik “Joa, joazeker, dat kinst wel vernemen, dij blinddouken dij bennen nait zo dik hur, doar kinnen je nog n beetje deurhìn kieken en boetendes, ze gooien vanzulf nait mit mezzen op aine van t pebliek, ze kieken wel oet, der zol mor wat gebeuren, nee dat doun ze nait.”
Joa lu, n echte Grunneger hèt zowat toch zeker wel deur nait?

Luuster hier noar 27 Zwoantjes, veurlezen deur de schriever zulf