Toerbus

Ik bin ja joaren toerbus sjeffeur west en ik ree in dij tied allerhande raiskes. Ik ging wel meerdoagse raaisen moaken moar ook wel dagtochtkes.

Maisttied den gongen wie de raiskes wel organisaaiern moar zo nou en din dee de raaisclub dat zulf.
Zo ook bie de raaisclub dij ik op moandagmörn ophoalen ging. Ik wis van gain toeten of bloazen en ik mos vroagen noar n zekere vraauw Kaaizer want dij zol alles regeln.

Dou ik dat naauwe stroatje indraaide zag ik ze al stoan het was n gemengd gezelschop van n man of 55.
Der wazzen wel wat jonge minsen bie moar mainsten wazzen toch wel ollechies.
Dou ik pekeerd haar en oetstapde kwam der al vot n struuse doame van n joar of zesteg aanboundern en dij begon al van vérn te belken noar mie van “Ik bin vraauw Kaaiser en ik regel t spul”.
Dou ze dichterbie kwam vuil mie op dat ze zuk nog nait schoren haar omreden zai haar oareg wat stoppels om de kinne, en ik docht nog ‘ik hoop toch dat ze mie nait aandoeken gaait’.

Ze gaf mie n haand zo groot as n kolenschop en kneep mien haile haand sikkom fien.
Zie keek mie nog n moal aan en keerde zich om noar t gezelschop.
Vooruit luu allemoal in de bus de ollen veurin en de jongen achterin belkte ze. Votdoadelk begonnen minsen as n stel dresseerde schoapen in de bus te marcheren.

Dou elk en ain n stee vonden haar kwam vraauw Kaaiser noar mie tou en zee .. “Goa mor eerst op stad aan”.
“Joa moar”, perbaaierde ik nog, “ik mout toch wel waiten woar ie noartou willen hor”.
Vraauw Kaaiser draaide zok langzoam noar mie tou om en keek mie ais meewoareg aan.
“Nou moust ais even goud noar mie luustern mien jong”, zee ze, en ik zag heur dikke spierballen gewoon dikker worden, “ik bin de raaislaaider en doe huift ons allint moar doar hén te brengen wat ik tegen die zeg.”

Ie maggen t leuven of nait moar t benaauwde zwait brak mie der bie oet en ik ging moar gaauw op mien plek dee de deuren dicht en draaide de weg op richten stad.
Dou we zon beetje haalverwege stad wazzen vernam ik inains dat bus n beetje begon te zuzooien ik keek in de binnenspaigel en joa hor doar kwam ze weer aan zetten.
Ze gong noast mie stoan en zee “wie goan noar Zandvoort aan de zee”.
“Oh”, zee k en perbaaierde nait aal noar heur board te kieken, “en wat goan wie doar doun den”.
“Joa, doe bist zeker nait hail snugger mien jong”, zee ze “moar, wie goan noar de zee, wie goan doar lekker op t straand oetwaaien”.
Om te veurkommen da’k weer de volle loag van heur kreeg vruig ik moar niks meer en ree rusteg de A7 of richten de Ofsloetdiek..

Dou wie vlak bie Hoarlem wazzen begon de bus weer te schommeln en ging mie de nekhoaren liekopstoan ik keek veurzichteg in de binnenspaigel en joa hor doar kwam t gevoarte weer aanzetten.
“As wie bie Pumerend binnen mien jong”, zee ze, “den moust t even tegen mie zeggen omreden doar wol ik mit elk en aine even n kop kovvie drinken”.
“Oh”, zee k mit n benepen stemmegie, “doar binnen wie al 55 kilometer veurbie heur”.
Zai keek mie aan of ze mie opvreten wol en belkte, “ik von ook al dast doe veuls te haard reest. Waist doe den n stee woar wie kovviedrinken kinnen?”
Vanzulf wos ik wel n mooi restaurantje en kregen de minsen nog n lekker kopke kovvie.

Om twaalf uur sekuur stonnen wie op t strand van Zandvoort.
Veural de ollechies wazzen der ook wel aan tou om even in de bainen te kommen. Vraauw Kaaiser dailde kedetjes en krinnebollechies oet dij zai mitnomen haar en elk en aine ston op t strand dij boudel op te eten, t was ja net n schoulraaiske.

Om ain uur wazzen minsen der sténzat van om dij schoemkoppen te bekieken en wollen ze weer wieder, benijd wat vraauw Kaaiser nog meer in t verschait haar.
Ze was nog drok aandeloop de leste kedetjes te verroppen dou ik heur vruig woar de raaise wieder nog noar tou gong, omreden t volk was der ja zat van.

“Oh joa”, zee vraauw Kaaiser n beetje van slag, “wie mouten om n uur of zeuven bie n restaurant weden in Azzen om te eten”.
Ik kreeg aal mien moud bienander en vruig n tikkel benaauwd “En wat goan wie de de haile middag wieder doun den vraauw Kaaiser?”
“Joa”, zee ze, “doar heb ik mie n beetje mit mishad mien jong, ik haar nait docht dat ze der al zo vlöt flaauw van wazzen. Ik heb nog genogt sìnten om t eten in Azzen te betoalen moar wieder hold t wel op, wie binnen ja gain rieke raaisclub”.

Ik zag dat vraauw Kaaiser aiglieks in zak en aask zat en der stoadegaan achter begon te kommen dat n raaise organisaaiern toch nog nait zo makkelk was as ze docht haar. Zai huil zuk tegen de aandern groot, moar ik kon aan heur kop zain as ze mie zo aankeek, dat ze der goud mit in de moage zat.
En inains kreeg ik den toch medelieden mit dij grode grieze vraauw dij zo heur best doan haar mor t nait hailemoal goud overzain kon.

Ik zee, “Ik zel ais kieken of ik nog wat veur joe regeln kin”, en pakde tillefoon.
Noa n kört gesprekje ruip ik minsen weer bie n kander in de bus, dou elk en aine zat gongen wie richten Aalsmeer, omreden ik doar bie de Joop van der Ende studio’s plek regeld haar bie Hans van der Tocht zien ‘Rad van Fortuun’.
Ze hadden doar in de studio’s aaltied verlet om klapvolk, t kosde den ook niks en minsen konnen twij opnoames mitmoaken. Ze mozzen allind even haard klappen as dat aangeven wuir en tussen de bedrieven deur kregen ze ook nog n kop vol kovvie mit n plak Indische keek.

Om vief uur haar ik de bus al weer veur de ingang stoan en zag ik de haile brut weer noar boeten kommen.
Ze wazzen zo blied as n stel kinder, dit was ja n haile ervoaren veur dij minsen woar ze nog joaren over proaten konnen.
Drôk proatend kwammen ze weer in de bus en dou gongen wie op Azzen aan, woar wie even lekker eten hebben.

Om haalf negen wazzen wie weer thoes en dou elk en ain oetstapde ston vraaw Kaaiser bie de deure mit n grode grijns op heur gezichte van elk en ain komplimentjes en scholderklopkes in ontvangst te nemen.
Ik luip nog ais even deur de bus hén om te kieken of der nog wat achterbleven was, dou ik weer boeten kwam wazzen de maisten al vot en vraauw Kaaiser kwam op mie of zetten.

“Doe hest mie red”, zee ze mit heur haarde stemgeluud, “zai vonden t aalmoal n hartstikke gesloagde dag en ik wil die doar nog hail stief veur bedanken”.
Zai stak heur grode haand oet en dou kwam woar ik de haile dag al baange veur west haar, zai doekde mie stief op baide wangen.

Dou ik doar weer dat naauwe stroatje oetdraaide haar ik n tevreden gevuil en twij brannende wangen…
Ik heb vraauw Kaaiser en heur raaisplougje nog voak n moal reden moar ze luit t organisaaiern wieder moar aan mie over.