Tinnen kroantjepot
Jaan is hail wies mit mooie olle dingen. Hai zaag bie ons n tinnen kroantjepot stoan en dou kwam dit verhoal over toavel hen: Wie hemmen ook zo’n olle tinnen kroantjepot ien hoes stoan mor schane genog zit doar n deuk ien en doar is n verhoal aan verbonden.
Wais ja wel dat k geern vissen mag en doar heb k altied wat ofdankte klaaier veur liggen, zodat t beste goud nait onner visvoudel komt te zitten. Op n oavend, Tine en ik waren nog nait zo laank traauwd , dou wol ‘k aan t vissen. Mor woar was mien olle trui? Zatten wel wat goaten ien, mor hai was nog lekker waarm aan. k Kon hom naargens vinden. Tine mor ais vroagd of zai ook wis woar of mien olle trui bleven was. Dat wis zai wel, zai haar hom dij week ien voelnispuut gooid en voelnispuut zol non wel op drekstoup liggen. Van alteroatsie wis k nait wat of k zeggen mos, zee Jaan, k was zo vergreld ien hakken dat k ben noar boven tou goan noar klaaierkaast, Doar greep ik Tine’s nije klaaid wor zai wies mit was en dij k veur mien ogen nait zain mog, pakte scheer en knipte t ding ien stukken. Dou ging k noar beneden woar Tine in koamer zat. k Smeet heur klaaid noar heur tou en belkte: Hier hes dien klaaid, dij ken non mooi mien trui achternoa.
Tine wer liekwit zo kwoad wer ze en ze smeet mit n dikke gloazen asbak deur koamer hen dij nait mie mor kovviepot rouk. Ie begriepen t aal wel: zo is deuk ien kovviepot kommen.
t Duurde wel twij langen en twij korten veurdat kwoie buien weer ofzakt waren mor kovviepot dut ons nog voak ter omdenken dat oet kwoadens niks gouds votkomt.
