Tillefoon

“Ring … ring …!”, ging tillefoon. Hanna luip deur t gerdien hin en nam op. “Mit Hanna”, zee ze, “Oh, bist doe t.”
t Was heur vriendin Mira. Zai vertelde dat ze n mooie golden kette kregen haar veur heur rapport van d’schoule. Der hong n danseres aan en Mira was der slim wies mit. Dat kon Hanna best begriepen. n Schiere golden kette wol zai ja ook wel hebben.
Mira pruit wieder. Over woar of zai hin gongen mit vekansie. Onderwiel keek Hanna koamer rond. Mira kwedelde mor aal deur. Hanna’s ogen gingen langs de pioano, de stoulen, tillevisie en t roam noar de spaigel dij boven de kaaste hong. t Was zo’n olderwetse spaigel mit n holten raand.
Dij spaigel hong liek tegenover t gerdien doar Hanna krekt deur kommen was.
heurde zai n stem roupen. Zai zag n droad noar de mure lopen en doar mit n stekker in verdwienen. Inainen kwam der n grode bobbel op mure. t Wer n haile dikke poeste, dij gruide en gruide. Knap! As n ballon knapde hai open en oet de bult kwam Mira aanvlaigen. Zai haar de hoorn van tillefoon veur heur oor en ruip: “Hanna, bist der nog!” Mira vloog deur de locht as n veertje, aal wieder vort van Hanna. De tillefoondroad wer aal strakker en strakker. Dou kon e nait meer wieder. Hanna perbaaierde mit aal heur kracht Mira noar zuk tou te trekken, mor de droad bleef strak stoan. De kopkes begonnen te zwaaien, aal meer en meer. In de rondte gong t, as n reuzenrad. Hailendal over de kop gong t. Hanna wol zuk vastholden aan de raande van t schuddeltje, mor dij brook òf. Dou vuil Hanna dele. Zai gilde …