Theekouken

Stilleghaid gaalmt mie ien muit, as k thoeskom. Ik kiek of er post en e-mail is. Din stap ik ien auto. Zo rie k noar dörp tou, woar k eerder taande ophoald heb. Heur leste rit wol k bie wezen. Achter raauwauto aan ging t noar stad tou. Groep belangstellenden is nait groot meer as je 90 joar worden binnen. Mor as je woorden van ale sprekers bie n kanner leggen, krieg je n goud beeld van heur leven. Schane dat ze zulf nait veul meer wis. Dat zee ze tenminsent, dat alles ien n grieze mist verswonnen was. Herik, wat wer dat mensje vranterg en grammieterg dou bainen en oren minner werden. Toch zag k nog wel ains n ondeugende twinkel ien heur ogen om mensen heur gezemel en gewemel. t Leste woord dut mie denken aan n Grunneger dainst ien Harkemoa’s zulfbaauwde kerkje woar gemainte oet volle borst zong van …Hai zigt oet zien hemel/ons mit ons gewemel./Hai het mensen deur. Wat meer eerbied wer t nait minner van.
Even bie vraauw Bos aan om te zeggen dat plechteghaid goud verlopen is. Kin ook nait meer lopen. Begrip en waarmte bie dizze buurvraauw van taande dut mie goud. Wie vonnen t mooi dat bewoners van t verpleeghoes ien n kring ien hal zaten bie t òfschaaid.
Weer ien auto bedenk ik dat er gewoon bosschoppen doan worden mouten. Bie bakker hoal ik brood, stoet en theekouken. Ien kraant ston n stukje over n nijmoods dieet woar theekouken aanprezen werden as: lekker, licht verteerbaar, weinig calorieën.
Tegen bakkersvraauw zeg ik dat gemiddelde Grunneger wat genuanceerder ien zien oordail is: beetje dreug, nait veul smoak aan en wat kin mie dat schelen of k ter dik van wor. Ze zegt dat heurent nog altied beder binnen as wat er ien schappen van winkel ligt.
As k verder rie, komt taande mie weer ien t zin. Voak zee ze tegen veziede, dat ze weer noar hoes tou goan mozzen. Mor leste keer hiel ze mien hannen vaast en zee: hier blieven, nait votgoan. k Draai t haim op bie schoonzuster. Zai hoalt wat te drinken. Der wordt aanbeld. Twij potege kerels ien overaal stoan bie deur.

t Is om boiler te doun. Ze lopen mit noar biekeuken. “Hier hangt e”, zegt schoonzuster.
“Hangt?”, vragt ain. “Wat aans”, zegt ze.
“Wie zollen hom mitnemen”, zegt aner.
“Doar hangt e ja”.
“Wie maggen hom allain mitnemen, nait lösmoaken”, zeggen kerels. Boiler is nog nooit ontploft mor schoonzuster op dat moment aal en haildaal as ze vroagen of ze hom der zulf nait òfhoalen kin. Of n staarke buurman zeggen ze der gaauw bie, as ze t onweer op heur gezicht zain.
“Dij risico maggen wie wel lopen?” blast ze. Dat ze t bedrief bellen mout, roupen ze bie t votgoan. Dat dut ze. Mor nou mout er betoald worden. t Wichtje aan telefoon zegt van 11 euro veur n haalf uur. Touvalleg is er waarknemer ien de buurt dij komen kin. Schoonzuster wist hom plek aan. “Hai hangt ja haildaal ien t houkje”, zegt man.
“Doar het joen bedrief hom zulf ienstalleerd”, bit schoonzuster hom tou. Hai begunt. t Duurt even veur t ding er òf is. t Nimt meer tied as e docht. Of ze 22 euro òfreken wil.
Droaderij blift lös aan muur hangen. Schoonzuster is aan kovvie tou. Ik pak theekouken te auto oet en vertel heur wat ik tegen bakkersvraauw zee. Gelukkeg kin ze der om lachen. Wat n dag….