Haarstdag

Zol dit leste dag wezen mit mooi noazummerweer? Op fiets vot liekt mie nait verkeerd tou. Beste zudewiend aan wolken te zain. Din goa k van stad oet noar Onnen, kieken hou ver of ik kom en veur wiend aan weerom. n Poar stroaten van hoes òf zai k n jongkerel lopen, zo donker as je ze zelden zain. Ivoorkustswaart zeg mor. Ik kiek te laang noar hom. Hai vangt mien blik en zegt:
“Mammie”. t Klinkt wat kloagelk. Toch mout k lachen. Over scholler roup k nog wat. Rit begunt goud.
Ien Haren hol ik oostelk aan. Zo kom k op t grindpad noast zandweg. Doar binnen wel ais abbels dij je veur n poar cent mitnemen kinnen. Diskeer nait. Aan t end van weg noar Wodderhoezen lopt n nij fietspad aan diskant spoor richting Meerwieck mit n nogaal hoog brugke. t Waait nuver haard dat k zai nait veul van gruinlaand en woddergebied. Ik kom oet bie n stuk bos. Haarstkleuren komen loat van t joar.
k Vien n takje haaide. Pont voart nait meer en ik koers noar Kropswol en De Groeve. Wat n auto’s ja. Ienainen bedenk ik dat t twijde dingsdag ien oktober is, dus Zuudloardermaarkt. Kon wel even kieken. Zo verzaail k doar veur t eerst van mien leven. Wat n drokte, hai. Niks weerd mit fiets. Kermis, kroamkes mit nuim mor op en t is er. Aan t en van mirreg drij Zuudloarder bollen veur 8 euro. Wat mout k mit drij van dij dingen? k Perbaaier achterlaangs te komen en stap weer op.
Dronken kerels waggeln over weg. Peerden worden noar trailer brocht. Auto’s rieden vot.
“Veurzichteg, moeke”, ropt n man. Ain dij t goud mit mie veur het. Wat n dag. Ik stap òf, zet fiets hen en loop noar bakker. Op mien verzuik legt t wichtje n bol ien sniemesien, dut hom din ien twijen en pakt stukken apaart ien. “Dat was joe boeten nait lukt”, zegt ze. Weer bie fiets wil k aigelk vot. k Roak verstrikt ien stroaderij. Twij olle heren van stand vertellen mie ien t Nederlands dat k vlak achter Sprookjeshof zit. Ze roaden mie aan t fietspad noar Midloaren te nemen. Woar t wat rusteger is pak ik n plak krentstoet. Op grode weg is n café. Doar neem k cappuccino op t terras. t Is ienmiddels haalf zes. Op hoes aan. Wiend dij mie weerom bloazen zol is liggen goan. Ien Onnen zai k n kist mit abbels aan kaant van weg, rooien en gruinen. Veur niks mit te nemen. Ik roek aan n rooie. Zol t n zuide wezen? Boer komt er aan op trekker. Ik roup wat. Hai heurt t nait goud en zet motor oet. k Wies noar abbels en vroag: “Binnen t zuren of zuiten?” “Wait k niks van”.
“Bin je gain abbelman?” “k Bin n pereman”, zegt hai. Denk ik tenminsent te heuren. “Bult perebomen ien hof?”, vroag k hom. “k Pin n peerdeman”, zegt e mit n grijns van oor tot oor. Hai moakt mie aan t lachen. Der komt n vraauw aan op fiets. “Wat is hier te doun”, vragt ze vinneg. Zien echtgenote. Aan t zure gezichtje te zain het ze mit heur man ien gain tieden echt genoten, om de woorden van n noordelke conferencier te parafraseren. Hou heb k dat zegd? Boer start trekker en ridt vot. Om heur zachter te stemmen moak ik n proatje. Abbels blieken van buurman achteroet te wezen.
As k aan t leste stuk van raais begun vroag k mie òf: wat zol dat mensje docht hebben. Haar hai n waarme glans op zien gezicht dij zai nait meer te zain krigt? Was t zukswat? Wat beleef ik toch veul onnerwegens. t Wordt koller. Ik huver. Nog even flink deurtrappen, din ben k ter weer.

Groningen, 22 oktober 2006.