Taauwkes tegen ofzakken
Met zien nije korte broek komt er veur mie stoan, n taauwke ien haand. “Woar is dit veur?”, vroagt er, ik wait wat er bedoult, k haar t al zain.
“Da’s extroa veur t ofzakken. Kiek, kinst er n strik ien zetten.” As wie korte broeken kopen is er altied hail dudelk. Ze motten goud strak zitten aans zakken ze of van pottemenee en sleudels.
Hai trekt zien schollers op, weer wat nijs.
“Nou,” zeg ik, “ons klainzeun het ook zukke taauwkes ien zien broekjes.”
Hai pruddelt wat en moakt hom uut de vouten.
As ik noar boeten kiek schait ik ien e lach.
Doar lopt er, opa, ien zien nijmoodse broek, net as ons klainzeun met schep ien haand.
