t Weer in Amerikoa

“Moeke, wat is dít nou din!!”, Rika’s zeun Albert luip te smaigeln toun e koamer instapte.
“Moi laiverd!”, zee Rika “Komst doe der aan?!”. Rika schoof tiepmesien van heur oaf en gaf heur oldste n dikke smok. “Ik was mit n braif bezig veur Geesje. Waist wel, dij bie ons in Wilhelminastroat woont hebben. Heur jongste wicht het bie die op schoul goan”.
Albert wis dat nog goud. t Was een lèlk wicht mit heule grote oren. Zie haar altied zo’n dikke peerdesteert. Doardeur leken heur oren wel zo groot als gebaksschuddels.
“Och moeke”, zee jong, “mor dat dust toch nait meer op tiepmesien. Din stuurst heur toch n meeltje”.
Rika keek om vrumd aan. “Wat veur n ding? n Meeltje? Nou, ik goa eerst kovvie moken e”, zee Rika en zie was in n zoes in keuken.

Toun ze weer in koamer was en bie Albert op baank zitten goan was zee ze: “Zo’n meeltje he? Kin ik dat ok? Pappe wil hailen-daal niks waiten van n kompjoeter, mor mie liekt t wel wat.”
Albert wol wat zeggen mor Rika reudelde verder: “k Heb n moal mitkeken mit Aaltje. Dij het n meroakels mooi spultjes stoan. Mit meziek der bie en van die spaigelploatjes dij wie wel in radio doun”.
Albert mos laggen. “Spaigelploatjes dou je in n CD-speuler, moeke, nait in radio. Dat hoop ik teminzent!”.
Rika ontging t grapke van heur zeun. “Ik kin dat toch leren?”, vruig ze nog n moal.
“Most ais luustern”, zee Albert. “Ik kin aan een heul mooi twijdehanske kommen. Veur n mooi prieske. Henk, ain van mien kammeroaden, wil zienent kwiet. Ik zol om vroagen wat e der veur hebben wil en din…”
“Joa, kalm aan!”, ruip Rika. “Ik mot dat eerst met pappe òfproaten! Waist toch ok dat e niks hebben mot van aal dij nijerwetse apperoaten. Dij CD-speuler doar”, en Rika knikte noar kaast, “is al n heule ondernemen veur hom west. Veurdat e dat ding aan proat haar. Wie hebben nog voak gewoon noar radio luusterd e”. Rika trok neus der n beetje bie op en docht aan Geert dij mit t schoem oast in de mondhouken laankoet over grond legen haar. Op zuik noar n leeg stopcontact.

Rika was der kloar veur. “En din mit internet der bie. Dat kost oast niks meer tegenwoardeg. Din kin je bie wieze van spreken mit n klik op de moes zain wat veur weer t is in Amerikoa!”.
Geert keek aargerd op van zien kraant. “Wat lopst aal te reveln! En wat mot ik mit de weersberichten in Amerikoa. Elk oavend vertelt Joapke Nienhoes of dij andere jong mie pesies wat veur weer t word. Der komt niks van in. Zuik die mor aandere dieverdoatsie. Wat wost nou toch aal?”, en Geert verdween weer achter kraant.
Rika luit zok op baank zakken. Wat was e t toch n stovvel van een kerel.

Aanderdoags belde Albert over pries van t twijdehanske. “Veur honderdvieftig euro is e van joe”, zee Albert monter.
“Pabbe wil mor nait om t liek”, zee Rika verdraiteg. “k Bin guster al mit om aan gaang west, mor hai wil der niks van waiten”.
“Zeg mor dat ik t goud vind”, zee Albert.
Albert wis dat e bie pappe hoog in t voandel ston. t Was nait dat Geert minder goud mit heur Katrien kon, mor mit Albert haar e van begun of aan wat biezunders had.
“Zeg dat mor”, zee Albert nog n keer.
“Mor ik mot “t vanoavend wel waiten, want Henk het nog n aander laifhebber! Bel mie mor even op mien nulzès!” en vot was e.

Noa t eten mos Rika der veur. t Was nou of noeit. Zie kon zok heul best veurstellen dat der nog meer mìnsen waren dei ok n kompjoeter hebben wollen.

“Wèl het die toch aanproat dat wie n kompjoeter neudeg hebben?”, reerde Geert.
Rika zag heur kaans schoon. “Albert!”, zee ze vastberoaden.
“Albert?”, zee Geert.
“Joa. Hai kwam vanmiddag veur kovvie, net toun ik achter tiepmesien zat. Albert von ok dat t oet de tied is, zo’n tiepmesien”.
Rika vuilde heur kaansen op n kompjoeter tounemen. Nog even deurzetten, docht ze.
Geert begon te prakkezaaiern. “Wat kost mie zo’n ding”, gromde e.
“Honderdvieftig euro!”, zee Rika. “t Is n twijdehanske. Nij binnen ze wel drijmoal zo duur”. Wis Rika veul. En t dee der ook nait tou; zie mos dij kompjoeter hebben. Veurdat e weg was.
“Nou, vooruit mor din”, zee Geert en knipte televizie aan.
Rika runde noar gaang en drukte Albert’s nulzèsnummer in op tiedelefoon. “t Gait deur, laiverd!”, joelde Rika.
Albert mos laggen. “Moeke, ik kom om die dizze week nog bringen en ik sloet die de heule santekliek ok aan. Din bist dezulfde dag nog on-line”.
Dat leste begreep Rika nait, mor dat van ‘dizze week’ paazde heur pesies.

Zie haren op tied eten smiddoags. Òfwas haar ze in n ommezwaai aan kaant en om ain uur zat ze aal mit kont op zoadel. Op noar bibliothaik veur n bouk over kompjoeters. Zie haar kaske al òfroemd woar t spultje op stoan mos.
Stel joe veur dat ze Geesje vanoavend din zomoar evenpies kon verrazzen mit n iemeel!

Albert was mooi op tied. Zie ston der versteld van hou handeg jong toch was mit aal die koabels en droaden. Dat haar zai noeit veur mekander kregen. En Geert ook nait. Om haalf tien haar Albert t spul kloar en zag ze op t schaarm n mooie blaauwe lucht mit ploatjes. Dij haar ze bie Aaltje ook zain.
Heule oavend was Rika drok mit heur cursusbouk en heur kompjoeter.
Geert zat te morren op baank. “Kriegen we nou nog kovvie of hou zit dat?”, kluig e.
“Kist toch zulf even noar keuken lopen”, zee Rika zunder op te kieken van heur schaarm.
“Om de inhoud van de diverse pictogrammen te bekijken klikt u tweemaal met de muis”, las Rika. Pictogrammen dat waren dij leutje ploatjes op dij blaauw lucht, wis ze.
En as ze evenpies niks dee wur t schaarm swaart en kwamen der abmoal roampies veurbie vlaigen. En as ze din weer aargens aankwam, was ze weer terug bie dij blaauwe lucht.
Kompjoetern was heulemoal nait zo stoer. Heur iemeel-programma zat achter n ploatje mit n kevòt, haar Albert zegt.
Noa even zuiken haar ze kevòt te pakken en woarachteg, der gebeurde wat!. Kompjoeter begon te broezen en n nij schaarm kwam der bie. Rika heur haart bonkte heur in ströt. Zie pakte t pepiertje der bie dij Albert veur heur schreven haar. Noar “Nieuw”, las ze. Rika trok t schaarm nog wat dichter noar zich tou. Mor wat was dat? t Schaarm wur swaart en der kwamen gáin roampies.

“Verdamme!”, vluikte Rika. Verderop in koamer ging der n kraant noar beneden.
“Wil t nait?” wur der zegt en kraant ging weer omhoog.
Rika lag op knijen onder toaveltje en zag net boven vlouer drie koabels hìn en weer daanzen. Rika stìnde en keek op klok. Zie kon onmeugelk Albert nóu nog vroagen heur t spultje weer aan te sloeten.
“En waist aal”, zee Geert dij stoan goan was om noar boven te goan.
“Ik wait wát aal”, bromde Rika.
Geert smaigelde. “Wat veur weer t is in Amerikoa”.
“Doe, gozzel”, zee Rika en Geert kon moesmat nog net ontwieken.

Toun ze bedoard was trok Rika tiepmesien noar zok tou, draaide zok der n pepiertje in en begon te tiepen.
“Beste Geesje”