t Verleden, sums zo dichtbie

· Pelgrim, Trijnko

Stilzwiegend lopend over dodenakker,
wordt der veul leven in mie wakker.
Op zuik noar sporen van t verleden,
dij mie brocht hebben noar t heden.

t Is de rust dij hier regeert
en ik roak in miezulvens keerd.
Tot opains, n geluud, en ik schrik,
achter mie vaalt n daipe snik.

Dij snik brengt mie weer in t heden,
mor hai denkt aan körts verleden:
t overlieden van zien laifste makker.
Revelnd lopen wie van de dodenakker.

• Facebook
• X
• LinkedIn
• Email
• Print

Gedichten

Meer van t zulfde:

• Op n gasbel

• Levensles

• Vroag en antwoord

Achtergrond info:

Van Ôl Pekel. As direkteur van ain van de Winschoter verzörgingshoezen (nou 5 joar in de VUT), dee ik elke vrijdagmörn n verhoaltje bie de bewoners. Mainstied waren ze oet doeme zogen, sums zat der n klaain beetje woarhaid in, mor t belangriekste was dat wie even lagen konnen mit mekoar.