t Oldambt
Woar aans binnen de luchten
Zo blaauw en vris
de wolken zo wit
t licht zo aans
t laand zo liek en riek
tou wiet achter Dollerd diek
n Mondrioans landschop
van kleurrieke vlakken en
strakke lienen.
In de klaai kiemt de toukomst
en wuilt verleden.
t Volk hecht aan heur woddels
en kikt noar t nije
zunder veul woorden.
Hai vergraimt ze nait.
Dat is t Oldambt