t Ol kerkhof
Vekaanziewaark ien 1968.
n Daip gat.
Wie stonnen doar
stil, hai keek
mie aan, zee
wat dinks mien jong.
Ol doodgroaver
muid en stram, mos
nog n joar.
Ik zeuventien, t waark
nog nait kloar.
Rusteg aal doag
maank mìnsen, was
aal dat hai zee.
Even helpen
t lèste mout nog op stee.
Paks doe koar
dij òl bonken
bie waal van gracht
achteraan, doar
omdeel.
Ien t klaain hoeske, mit
swaarde jas en hoge houd.
Doe blifs hier
dommee.
Ik kreeg weer moud.