t Hoeske van ‘Hol an…’!
Herinnerns an mien tied in Nijtap 1937-1948 kommen bie t older worden aal meer noar boven. Zo as de Drachtster tram, t Laikstermeer en veuraal ook t Noatuurschoon achter t hoes. Veur kinder n woar speulparredies! Hail wat aans as achter de teevee of de peecee… Tussen de biels goaten groaven en as de tram langs kwam der in kroepen om dat ding van ondern te bekieken. In t Laikstermeer zwemmen en speulen bie t wottergemoal van Sip van der Haaide.
Net as mit de Drachtster tram gingen wie ook bie t meer nogal ais wied in onze fantasie. As t gemoal oet ston, kropen wie deur de schroef dij t wotter aanhoalde en verwaarkte. Ik ken mie veurstellen, dat der onder joe nou lu binnen, dij roupen: gelokkeg zitten dij van mie achter de peecee! En den heb ik t over t bos nog hail nait had… Wat wie doar aal deden en konnen.., k Zel joe t bespoaren! As wie noar t meer gingen, mozzen wie aaid langs t hoeske van mien oom en taande an de Heuloan. ‘Goa j’an t zwemmen?’ raip mien taande voak, as ze ons zag. As zai ons nait zag, muiken wie zoveul keboal, dat zai wel boeten deure kommen mos.
‘Kom gauw even, krieg je elk n appel mit! En aander week moj’ook kommen op t feessie van ons wichter.’ Zai was slim wies mit kinder, haar ze groag om zok tou en as t heur te stil wuir, organizeerde zai n feessie (veur dizze tied: n kinderparty)!
Oompie was meziekant, kon meroakels harmonikoa en mandoline speulen. Speulde rond d’oorlogstied in de Bekketrekkers en haar an hoes n leslokoal kompleet mit n podium woaras hai meziekles gaf. Zien leerlingen mozzen al noa n haalf joar les t podium op om veur publiek te speulen. Deur zien geduldege en kaalme oetleg bleef elk kind geern kommen en kreeg hai der oet wat volgens hom t hoogst hoalboare veur zo’n kind was! Taandes feessies haren veul inhold. Zowel kreatief as meziekoal. Wie begunden voak mit wat lekkers en n glaske ranja. Oet de stoapel goud dij ze kloar legd haar, konden wie kaizen wat of wie aan hemmen wollen, om doarnoa, elk mit n aigen kozen instrument meziek, of laiver zegd keboal te moaken. As wie ons goud oetleefd haren, den gingen wie mit nkander nog n boswandeln moaken in t Noatuurschoon. .
Oetroust en voldoan gingen wie den op hoes an. Tuurlek mozzen wie wel ons verhoal nog an d’ollen kwiet, mor dij haren wieder gain kind meer an ons. Wie slaipen as ozzen!
Trogge kiekend op dij tied, besef ik dat wie aan heur n geweldige leermeester had hebben. Aarg jammer, dat zai heur leste joaren slieten mos in Zuudhörn, vanwege n te loat ontdekte zaikte!
