t Grode geld

“Is dat abmoal geld wat ik hier heur?!”, ruip Rika grèbbeg dou ze casino binnenstapte. “Nee”, zee Aaltje, “dat binnen muntjes. Der wordt in dizze apperoaten nait mit echt geld speult. Most eerst muntjes wisselen en dij ruil je as je vòtgoan weer om in euro’s. Kom, eerst jas kwiet.”
‘Hou kon dat toch dat Aaltje overaal wat van of wis’, docht Rika. Zie kwam ok overaal leek t wel.

Aaltje luip noar n juffraauw dij bie n groot apperoat mit abmoal kapstokjes ston en zie langde heur jas òf.
Aaltje kreeg der n plestieken ploatje mit n nummer veur om. Rika dee t zulfde en keek der bie of ze t doaglieks dee.
Dou veur paspoortcontrole. Aaltje haar Rika der stief op wezen dat ze dij nait vergeten mos.
“Goa je direct t laand oet?”, haar Geert vroagt! Rika haar der wel om laggen kint.

“Ik kom veur t grode geld!”, zee Rika en laangde paspoort aan t wicht òf. Dij laagde wat en keek in computer. Dou gaf ze Rika heur paspoort weer om en wìnste heur n plazaaierige oavend.
“Dat komt goud!”, zee Rika. Zie haar veur zekerhaid n puutje van Blokker in tas zakken loaten. Je wissen mor noeit.

Rika wis aal nait woar ze begunnen mos. Apperoaten rinkelden van aal kaanten. Der was ain dij haar op heur kaast zölfs n dikke rooie laamp branden. Zie stonden der abmoal omtou. ‘Dij zol muntjes wel ophebben’, docht Rika.
“Wie goan eerst evenpies overaal rondkieken”, stelde Aaltje veur, “en din goan we speulen. Most dien mond dichtholden, Rika. Der zit hier ok volk wat nait op grapkes zit te wachten.” Aaltje keek der bezörgd bie.

Dou ze beneden oetkeken waren, nam Aaltje Rika mit noar boven. Trap noar eerste verdaipen was beklèd mit rood ferwail.
Rika keek heur oogen oet.
Boven zat nog veul meer volk. Aan ain toavel zat n heule koppel Chinese mannen. n Kerel van t casino goeide n bal in t rad en gaf der slinger aan. Op toavel lag n klaid mit abmoal vakjes en nummers. Rika zag dat ain van mannen n plesieken ploatje op t vakje mit nummer twaalf legde. 10.000 ston der op t ploatje.
“Euros?!”, fluusterde Rika Aaltje tou.
“Joa!”, zee Aaltje en zie zwegen.

Dou t rad oetdraait was, zee man van casino achttien, zwart, en schoof zunder blikken of blozen dat plesieken ploatje noar zok tou. t Ding verdween in n gleuf.
‘Dij is e kwiet’, docht Rika en zie keek noar Chinese man aan toavel. Dij wur der nait hait of kòld van. Staarker nog, tot Rika’s grode verrazzen legde man n nij ploatje hìn, mit ok 10.000 der op. Dit kon wel ais zo’n man wezen dij nait op Rika’s grapkes zat te wachten… Zie luipen deur mit heur baaiden.

“Nou!”, zee Aaltje noa zetje, “Hest nou alles zain. Zullen we din mor?! Ik begun altied gewoon beneden bie de bandieten.”
“Bie de wát?”, vruig Rika.
“De éénarmige bandiet! Zo nuimen ze fruit-automaten ok wel!.”
Rika kende dij apperoaten allain van voetbal-ketine.

Wichter haren geld wisselt bie kou. Muntjes mossen in n soort bottervlootje. Rika haar met grode ogen keken hou heur tien euro opslokt wur deur n wit apperoat mit swaarte kouvlekken. Noa n poar tellen was der n voestjevol muntjes in heur botter-vlootje vallen. Aaltje en Rika kropen noastnander op n kruk bie bandieten.
Oet heur ooghouken bekeek Rika evenpies hou Aaltje t dee, mor aal gaauw haar ze slag te pakken. Zo nou en dìn won Rika wat. Twij muntjes, vief muntjes. t Schoot nait op in elks geval. “Loaten we mor even wat aanswat doun goan”, zee ze tegen Aaltje, dij evenmin geluk haar. Rika docht aan heur Blokkertaske dij zol ze op dizze manaaier nait neudeg hebben.

Aaltje nam Rika weer mit noar boven.
“Ik wait wat”, zee ze, “het rad van fortuin!.”
Op n grote toavel haar aine op toavelklaaid abmoal strepen mokt. Bie ieder streep ston n nummer.
Hier kon je nait mit muntjes speulen. Je kon bie de man achter toavel aanswat kopen. t Leken wel muntjes, mor ze waren veul groter en dikker dan dij in bandiet mossen.
‘Visjes’, zee Aaltje der tegen, docht Rika, mor misschain haar ze dan nait goud verstoan.

Aaltje kocht zok vief. Rika dee mit heur mit. Zie legde zok elk ain op toavel. Rika bie de vief en Aaltje bie twinteg.
Man achter toavel gaf n slinger aan t rad en Rika zag n rubber flap mor aal over spiekertjes klappen. Wat n aldernoast geluud.
‘Je zollen der mor heule oavend onderston motten’, docht Rika.
Dou rad oast oetdraait was, dee casinoman net of e toavel zegende mit zien haand, zee zowat as Rinus pak plu en gaf nog n slinger aan t rad. Geklepper begon van veuren òf aan. Toun begon rad langzoam oet te rollen.
t Was de beduiling dat t rad stopte bie t nummer woar je joen visje ìnlegt haren. Beetje bie beetje kwam t rad tot standdoal. En stopte bie vief!

Rika haar wonnen! Casinoman kraauwde mit n haark alle visjes biemekoar, behaalve dij van Rika. Rika wol puutje van Blokker pakken, dou casinoman heur twij visje touschoof.
“Eenmaal plus eenmaal uw inleg”, zee e heul defteg.
“Zo!”, zee Aaltje, “hest dien inzet verdubbeld, Rika! Nou deurgoan!.”
Aaltje legde n nij visje weer op nummer twinteg. Rika ging mit heur mit.

Het haile gedou mit t rad voltrok zok weer.
‘Wat n omslachtege barrel’, docht Rika, ‘ainmoal draaien is toch genog’.
t Rad bleef ston op nummer vief.
“Verduld!”, zee Rika. “Was ik nou mor bleven woar k was!.”

Wichter speulden deur tot visjes op waren. Aaltje won nog ain moal twij visjes, mor was ze n aander moal al weer kwiet.
“k Heb dörst!”, zee Rika dou alle visjes opwaren.
Zie schoven aan tap en bestelde zok n glaske wien.
“Lekker!”, kirde Rika. “Doar was ik aan tou! Gezelleg e, maar t schut nait hail aarg op mit dat grode geld!.”
Aaltje mos laggen.
“Wie doun t nog fersounlek. Der binnen ook mìnsen dij speulen mit wel drij apperoaten tegeliek!.”
Rika docht aan Geert. Dij huil ok wel van n beetje gokkerij. t Mos allain nait teveul goan kosten. Rika haar inmiddels twinteg euro spindeert en taske van Blokker was nog altied leeg.

“Ik wol nog wel even weer noar beneden”, zee Rika, dou ze t leste slokje wien achterover sloagen haar.
“Ik goa noar de bingo!” Rika wupte van stoul.
Aaltje luip heur achternoa en foeterde: “Bingo! Rika! Wie binnen hier toch nait komen om bingo te speulen! Ik goa weer aan de bandiet!”
Aaltje schoof opnij op kruk en begon muntjes te goeien. Rika speulde nuver wat spultjes bingo. Zie was nog nait ainmoal oet wèst, mor haar dou n heule mooie koart. Ain veur ain wuren nummers automoatisch òftikt op koart 1, 5, 6, 11. Op koart kwamen aal meer vinkjes te stoan. Rika schoof noar punt van stoul. Zol t grode geld der nou din aankomen?
“Nou nog nummer 37”, fluusterde ze. “37!”.
Zie huil heur oazem in “48!”, zee t apperoat.
“Doe ònding!”, foeterde Rika. En t was mooi west.

Bie jassen zette Rika tas opkop veur t plestieken ploatje dij ze in ruil veur heur jas kregen haar.
Hai zat vanzulfs hailendaal onderin. Rika legde hom op balie en keek mit grode oogen.
“Most nou kieken!”, en zie gaf Aaltje n por. Rika wees op t ploatje. 37, ston der op.