Swaarde Piet

t Luip tegen Sunterkloas en ik zat in kraande de klaine advertenties zo ais noa te kieken, k zag verschaiden aanbaidens van hulp Sunterkloazen en zee tegen mien vraauw: “t Is net of t aal vrouger begund”.
Wie zatten der zo wat over te proaten, dou k aan n moal docht dat ter bie ons, dou ik nog n kind was, n hulp Swaarde Piet op bezuik kwam.

Dat zat noamelk zo, mien pa haar altied knechten an t waark en dizze was n Jan, Jan van de ploatse, doar woonde hai.
n Doodgoie jong was dij Jan, hai was allend n beetje te veul in de hoogte oetdijd en woarschienlek was doarbie zien keel en zien stembannen nait mitgruid, mit t gevolg dat e goud zingen kon mor t proaten gong soms hail wat swoarder. Hai kon nait deurpizzen zogezegd.
In t normoale waark gaf dat nait zo’n perbleem, mor as der aine was dij hom strak an bleef kieken wer e stiller en kreeg der hailemoal niks meer oet.

Tegen Sunterkloastied wuiren der overal deur hulp Sunterkloazen boodschappen doan.
Bie sommegen kwam der n echte Sunterkloas of Swaarde Piet kedo’s brengen. Bie ons thoes kwam der nooit aine op veziede. De kedo’s wuiren altied achter de deure zet, mor bezuik van de goudhailegman was der nait bie.

Jan zat ook wel ais bie ons thoes en haar vast wel es heurd dat de kinder kluigen dat ter nooit n Sunterkloas of Swaarde Piet bie ons thoes kwam.
Dou t Sunterkloasfeest aanbroken was zat de haile femilie op n zundagmiddag biemekoar, ook aale klainkinder, dou der inains op roamen bonkt wér en aan deure rammeld.
“Swaarde Piet”, gierden de klainsten en verdold t was n echte Swaarde Piet dij veur de deure ston.

De kinder vlogen hals over kop, over mekoar hén strompelnd noar de veurdeure en luiten Swaarde Piet der in.
Hoi was wel n beetje laank, mor goud, wie wazzen allaank bliede dat ter ais n moal aine bie ons kwam.
dou begon Swaarde Piet te proaten, tenminnen dat wol e, en dat ging mit muite, hai kon zogenoamd nait deurpizzen; “goe..oe..oe.. de.. Mi..mi..mid..midag”.

De kinder stonnen Swaarde Piet strak aan te kieken, hai kon nait meer tot zien woorden oet kommen.
Ie begriepen wel, wel of t was, de kinder traauwens ook.
t Was n roare vertonen, Piet vuilde zuch lang nait op zien gemak, de oldern wizzen nait wat ze doun mozzen, laachen of nait.

Swaarde Piet vuil deur de mand, “das Jan” ruipen de kinder in koor.
Swaarde Piet ston beteuterd te kieken en zee hail verboasd: “ho..ho.hoe..we..we..weten z..z..ze da..da..dat nou, b..be..ben zo goed ver..ver..verkleed en s..sm..sminkt, da.da. snap k ja ni..niks van.”

t Was hom gaauw vergeven, t was ja toch mor een hulp Swaarde Piet.