Suntermeerten

Ik verhoesde oet de grode stad, noa vief vrezelke joaren. Hier in t klaaine hoavenstadje leek t moanden laank vekaanzie. t Haile gezin kwam tot rust. Moeke keek weer vrolek, mien pa ging weer oet visken, Der wuir weer zongen bie t ofwazzen en dat was hail laank nait zo west. Op 11 november kwamen der kinder groot en klaain bie deur. Ze zongen laidjes en haren lampions bie heur. Mien moe was in de wolken. Ze dreutelde aal in de weer van de kookpotten noar veurdeur. Ze zong mit kinder mit en ik, ik bekeek dat aalmoal in stilte. Ik haar der wel van heurd van Suntermeerten. Doutieds in Zeeland deden ze doar nait aan en in de grode stad haren ze doar gain tied veur. En nou, aal dij zingende kinder mit snotpieken en rode gezichten en glinsternde ogen. Ik sloot doar dat eerste joar, bie veurdeur, Suntermeerten in mien haart. t Joar derop luip ik mit mien bruirtje mit. Ik was te groot veur n lampion en n puut slik, mor ik kon mit hom goan, om hom te bewoaken. Hai zol ja ais verdwoalen. Zien lampion zol ais oetwaaien. Zien puut zol scheuren. Ale slik zol over stroat slistern. Nee, ik mos der bie wezen. Overaal in stroaten wuir aanbeld en overaal gingen deuren open. Glunderde gezichten, moekes bie veurdeur, dij vertederd noar aal dat grut keken en ze den noa de zang gaauw wat toustopten. Zulfs as der van dij grode knuppels kwamen, dij n onneuzel taimke zongen, den zulfs wuir doar in twijduustern toch nog wat slik in puut stoken.
Ik wist veurvast. t Was mien feest. Suntermeerten was mien feest.

Ik haar mit bruirtje, dij ik aaigenlieks nait stoan kon zo dag en deur, veur ain oavend vree sloten.
Mien moeke mos der van zuchten, dou ze ons baaident zo schier achter bie toavel in de weer zag mit pepier en liem en scheer. Noa n bult geroup en gereer, stond der den n lampion. Hai was schaif, dat dee niks. Dou begon mien echte eerste Suntermeerten. Ik ging mit mien beudelbruiertje aan loop. Nou was bruiertje in zien gedachten ook aal wat kerelachteg. Hai vond mor niks dat ik as n grode hond achter hom aanluip. t Was gewoapende vrede. Zo gingen we op pad. Hai verdainde zien slik en ik ging kopje onder in kinderlaidjes, de sfeer van twijduustern en van lanteerntjes en lampions. t Was aldernoast. Ooms en taantes en mien eelske nichtje haren voak verteld. Mor nou ston ik der middenmaank. Suntermeerten was mien feestdag. n Zetje loater ston ik op kop in bibliotheek en las alles over t feest van t licht, alles wat er mor te vinden was.

Dou ik mien eerste klasje kreeg, kon ik mie mit Suntermeerten oetleven. Haile brud van leren ging sikkom veur n week aan kaant. Weg mit lees-en toalboudel. Vot mit Rekenwaark. Suntermeerten kwam der aan. Den haar je naargens meer tied veur. De lutje grommen gingen aan t knutern mit pepier en karton en gekleurd deurzichteg pepier. Der wuir hier gain lampionnetje moakt. Dit waren aalmoal kunstwaarken mit licht. Aalmoal, zulfs de hulpmoekes haren de swaaitbrobbels veur de kop stoan. Gitaar kwam op batterij en elke dag weer vannijs, eefkes de laidjes deurzingen. Niks gain kipkapkogel.
Meester haar schiere laidjes vonden van wel drij coupletten. Dat scheelde vanzulfs in de omzet en in de snelhaaid bie deuren, mor t waren meroakels schiere laidjes. En noa aal dat waarken kwam de dag der doagen. Op 11 november, kwamen op t lest van de schouldag de lichtjes op toavel, schaarms ging omdeel en t licht kwam oet. Ale lichtjes aan op toavel. De maiste van kinder waren den aal zo kel, dat der wel ais aine in troanen oetborst.
Meester ging veur in gezang mit gitaar en den konst der hoast aalmoal wel van janken. Zo schier as dat was.
En den gingen ze der vandeur, dikke proat over de stroaten en winkels woardat ze veul kriegen zollen.
Anderdoags zol ik t aalmoal wel heuren. Soavends ston ik toes bie deure en dailde oet noa n prachteg laid.
Snelle ‘kipkapkogels’ luit ik twij keer zingen, dat was heur straf. Grode lummels dij mit ondeugende ogen nog gaauw eefkes wat slik biemekoar brulden. Ik zol ze kriegen, zeker as ze bie mie op t schoultje zaten.

Ach……Nou woon ik in n stil stroatje. Der binnen hier gain klaaine kinder meer. Sums wordt der deur n verdwoald schoap nog wel ais aanbeld. Elk joar blieven we mit n grode bak slik zitten.Wie kopen veuls te veul van dat goud. Het zel joe mor gebeuren, dat der zoveul aanbellen, dast oetverkocht verkopen most bie veurdeur. Dat is tegen beter waiten in, altied weer t zulfde taimke. Ze lopen ons deur veurbie. Ze lopen ale winkels in de haile buurt of. Doar is wat te hoalen. Der worden autopools holden om kinder noar aander ploatsen, mit nog veul meer winkels te transporteren. Ze kriegen kroketten en fricandellen, der worden klaaine kadootjes in de puten stoken. Doar kin ik as ainzoame particulier in zoon schietstroatje nait tegenaan.
Dut niks. As ze mor zingen blieven,ook aal is t mor van’ kipkapkogel’ of van ‘Micky Mouse ging lichtje lopen’. As ze mor mit lichtjes lopen blieven. Loat ze zuk mor zaik eten in vedde rommel. As der mor meesters en juvven blieven en aander groten, dij der in leuven. Dij t leuven van Suntermeerten. Ik wel in elk geval.

oktober 2010