Sunterkloas bie Manske
Gezelleg keuvelnd mit n stok of zes bezuikers, en de pappegoai op kaaste drok mitproatend, komt t gesprek op n zwaart kovvertje, in d’hörn van t ketoortje. ‘Wat is dat, Manske?’
‘Joa, dat zel k joe vertellen … n Poar weke leden stapt hier n zunderling old mannechie t ketoor in mit dat zwaarde kovvertje in d’haand. Noadat e n kop kovvie dronken haar, en nog wat snuusterd haar in d’loods, stapde hai op. Jampie zag opains, dat d’ol zien kovvertje vergeten haar. ‘Wie konden d’ol man nait en haren dus ook gain adres en zukswat.’
‘En nou den?’
‘Misschain zit der wel n adres in, den kinnen wie hom ja wel noabrengen?’
‘Dou hebben wie hom mor open moakt … en ie willen nait leuven, hou of wie schatterd hebben!
Dat is net wat veur Sunterkloas, dochten wie en doarom staait e nou te koop veur de hoogste baider! Dou mor n bod en schrief joen noam op d’lieste, den brengt Sunterkloas hom bie joe thoes, as je de hoogste baider binnen.’ ‘Baiden op dat ding? Konst wel gek wezen!’ ‘Nou ja, t huift nait! Mor t is hail biezunder! En ie hebben der aaltmoal wel mit waarkt, volgens mie!’
‘Oh, loat den ais zain?’
‘Nee, den is t ja gain verrazzen meer!’ ‘Baiden en òfwachten! Enne … vief december weerkommen! Den gait e open!’ ‘Oke den, n tientje!’, zee ain van de gasten. Weken loater stond t bedrag al boven d’honderd gulden.
‘Is dat genogt?’ vroug ik Manske. ‘Nee, man, t is veul meer weerd!’, zee e grijnzend.
‘Hest ook al n bod doan?’
‘Nee, k zet der n geeltje boven op!’, zee k hail heldhafteg.
‘Hest geliek! As t oetpakst, hest wel veur doezend gulden lol!’
t Ging nait echt van haarten. Manske kennende wos ik, dat e weer ais n stunt oet hoalde en in stilte hoopte ik dat aander weke, as k weer langs kwam, mien bod weer overboden was. En joa, 245 gulden!
5 Decenber, op noar Troanendalloane. t Ketoortje was sikkom te klaain! Wat n volk! t Is drij uur. ‘Kovvie staait op toafel en koukjes stoan op t aanrecht. Veul plezaar!’, laagt Trijn, Manske zien vraauw.
‘Der kommen nog n poar, dus ie mouten nog even wachten’, laagt Manske. t Lopt tegen vieven, tied dij òfsproken was dat de kovver opend wuir. t Ding staait inmiddels op toavel en elk zit vol spannen te wachten …..’t Is vief uur heur!’ Inmiddels haren wie ook elk al n pilske en was Manske aan t heerns slachten. ‘Lus je ook wel, vast?’ t Hoogste bod was 325,-. Haren wie te leeg boden? Of zol de hoogste baider dammeet op zien bek goan? De spannen steeg en veul fantasieën deden de ronde. Hai kin wel vol zitten mit kepotjes! Joa, of mit vismoaden! ‘Kerel man, moak hom nou open! Wie kennen ja nait laanger wachten!
De ainege dij nog lagen kon was Manske … ‘Ie kieken net oet, of der n oorlog op komst is!’ Bie tieden laip e blaauw aan. ‘Elk nog n heerntje?’ ‘Verrek toch kerel! Moak open dat ding!’ ‘Tou den mor, k heb ook al weer genogt oetgeven! t Wordt tied, da k weer n beetje verdain!’ Hail veurzichteg, joa uuterst taargend opende hai ain van de slötjes ….. En dou: ‘Goud kieken! Dit vergeet je noeit meer!’
Twijde slötje kwam lös, t deksel omhoog en …….Tientallen gloazen inktpotjes oet de joaren vatteg/viefteg laagden ons tou! t Geproest was nait van de locht. Aine verslook zok nog in zien zolde heern!
‘Nou, wat heb k joe zegd? Hebben ie hier mit waarkt of nait!’
Mit gemengde gevuilens ging ik noar hoes. Onderwegens nog aal schatternd …
WAT N KOOPMAN!
