Strand

Ik rie over de braide strandweg. Heb ik t koartje wel mitnomen? Ik zuik in mien buutsen. Mor nee, koartje ligt nog thoes op toavel.
Din mor perbaaiern de laaiden te overtugen. Ik rie de braide boelevard op en stop veur t
kantoor. Ik stap oet en goa noar binnen. As ik n haalf uur proat heb tegen wel vaaier
ver schillende lu, geef ik de moud op. Din mor zwemmen op t vrije strand.
Veur aal dudelkhaid zel ik eerst even oetleggen hou dat mit dij baaide stranden zit. Kiek,
dat aine strand is aigendom van multimiljonair Paletti. t Vrije strand is van de stoat, en doar
kin je dus zwemmen zunder geld te betoalen.
Mor nó gebeurde der n joar of wat leden wat vrumds. Minsen haren haaien zain. Woar of
ze vot kwammen wos gainaine, mor de haaien bleven zuk zain loaten.

Minsen duurfden nait meer in zee te zwemmen. Der was mor ain stok strand doar de haaien nait kwammen: t strand van Paletti. Dou dat bekend wör, gongen aal minsen noar dat strand tou. Paletti haar zien veurzörgen nomen: wel bie zien strand zwemmen wol, dij mos n joarkoarte ko pen. En doar mozzen je n beste pries veur betoalen. Sitewoatsie is nó zo, dat de rieken op t
vaailege strand kommen en de mainste minsen mit wat minder geld nait meer noar t
strand tou goan. Nó bin ik nait zo hail riek, mor ik heb mie wel n koartje veur t strand van Paletti kocht.

Ik stap tot auto oet, vol hom op en mit t pakketje onder d’aarm goa ik t restaurant binnen. Der binnen nait veul minsen, mor ja, t begunt ja ook al duuster te worden. Ik drink mien biertje op en goa din richten strand. Op t strand is t wat drokker. Ik zuik mie n plekke en leg doar mien handdouk dele. Ik vuil t wotter tegen de tonen. t Is laauw. Wonderliek, zo begun meert. Mor t vuilt wel lekker.
Din maark ik dat ik tot de haals tou in t wotter stoa. Ik wil terogge, mor de zee trekt mie noar zuk tou. Ik kin mie nait meer van t wotter lös moaken. Ik kin nó nait meer stoan. Ik kiek noar t strand en zai hou tussen mie en t zaand haaien hinneweer zwemmen.
Op t strand stoan minsen te kieken. Ze doun niks, ze kieken mor en wiezen noar mie. Woarom kommen ze mie nait helpen? Ik heb nog mor ain meugelkhaid: mien auto. Ik vol hom oetnander. Dat vaalt nait mit as je tougelieks wottertrappeln mouten. Ik zai de roofvizzen in mien richten zwemmen. Heur vinne gaait aal hinneweer en komt aal dichterbie. Ik krieg t nó slim benaauwd, om auto oetvollen duurt al gaauw tien menuten, en din mout e nog wotterdicht moakt worden! En de haaien kommen nó wel hail stoef bie. Op t strand heur ik minsen lagen. Komt aal meer pebliek. t Liekt wel of ze t mooi vinden as der aine opvreten wordt. Woarom doun ze niks?! Wachten ze op t moment dat t wotter rood worden zel? Ik heb wel ais lezen dat paardie lu omreden van de sensoatsie noar t vrije strand gongen, mor ik docht dat dat mor n verzinsel was. Nó begun ik te begriepen, dat t woar is. Dat aal dij lu wachten op d’aanval van de haaien …
Ik heb d’auto kloar en wotterdicht. De vizzen beuken tegen de wanden aan, mor ik bin vaaileg. Tenminsten, as ik der in sloagen kin aan land te kommen. Ik start de woagen en stuur richten strand. De haaien perbaaiern mie tegen te holden, mor tegen de kracht van mien motor kinnen ze nait op. Langzoam noader ik de kust. Mit vergrèlde ogen kieken de haaien mie aan. Ze loaten heur verschrikkelke tanden zain. Rillens lopen mie over de rogge. As ik bie t strand aanbeland bin, doun paardie lu muite de auto terogge te steuten in zee. Ze binnen kwoad dat t mie lokt is aan de roofvizzen te ontkommen. Mor ik geef nog even extroa gas en din staait d’auto op t zaand. As ik oetstap binnen aal lu verzwonden. Belangstellen was dus mor van hail körte duur. Ik dreug mie of en klai mie aan.
As ik even loater terogge rie noar hoes dink ik: volgende moal toch mor even t koartje mitnemen.