Stoffel (1 en 2).

(1)

Ring… ring…
“Mit Laura, assistent dokter Schaap, goede…”
“Goidag, Jansma hier.”
“Goidag Jansma, wat kin k veur joe doun?”
“Eh… ik zit hier mit n probleem.”
“Wat veur n probleem hejje din?”
“Het is Stoffel, mien schildpad.”
“Wat is er din mit Stoffel?”
Nou, kiek, hou zel k dat nou zeggen, t is nait zo makkelk om deur telefoon dit oet te leggen, eh…”
“Meschain is t din beter om mit Stoffel op t spreekuur te komen.”
“Nee, loat ik dat mor nait doun. t Is mien zeun mou je waiten …”
“Stoffel is joen zeun?”
Hè?…, nee, mor ik… ach, kiek… mien zeun het n haile minne tied achter rug. Hai is stok grammiedeg omreden wie körtsleden schaaiden binnen, mien vraauw en ik.”
“Kin je din nait beter mit hom noar hoesdokter goan?” Dit is een daaiern-kliniek.”
“Nee. t Zit noamelk zo. Oet vernieneghaid het Jacob, mien zeun, ons schildpad mit n tube sekondenliem op t lamminoat plakt. En nou zit het baist muurvast.”
“Oei, nou wait ik even nait wak zeggen mout, Jansma.”
“Nou ja, in elks geval ligt t baist nou dus midden in hoeskoamer op vlouer vastplakt.”
“Wat is t veur n schildpad, joen Stoffel?”
“Goh… dat wait ik nait, doar heb ik gain verstand van. Hai is broen mit n bedie geel. Mor dut dat ter wat tou? Hai is van mien vraauw west, mor bie t verdailen van t spul is e bie mie terechte komen.”
“Leeft e nog?”
Dat kin je wel zeggen, joa. k Heb zonet nog zien schiet oproemd en hom wat sloa te vreten geven.”
“Zel k dierenambulance noar joe tou sturen?”
“As joe dat n goud idee vinnen…”
“Dij moaken wel voaker male dingen mit, hur. Zeg, Jansma, wat ik joe nog vroagen wil, hou groot is joen Stoffel aiglieks?”
“Hai is drijendatteg sinnemeter.”
“Zo, zo, das n beste joekel!”
“Joa, krekgelieke groot ast t knien.”
“Hou waiten joe dat persies, holden joe dat bie of zo?”
“Joa, mien ex-vraauw en ik hemmen alles opmeten. Eerlieks dailen hemmen we zegd, dus het zai nou Lotje en ik zit opscheept mit dij vastgeplakte slome.”
“Zeg, Jansma, joe verneuken mie toch nait hè?”
“k Zel nait duurven, hai zit hier echt vast op t lamminoat. Ik heb ter mor zolaank n lutje toafel overhìn zet, want t zugt ter nait oet. Ik heb ter ook al aan docht om de twij planken woarop e vastzit der oet te hoalen en te vernijen, mor din mout de haile vlouer der oet.”
“Ik zel dierenambu…”
“Nou en dat is n hail bult waark, dus heb ik Van Eik beld, joe waiten wel, van dij timmerfebriek.” Mor ja, dij hemmen n wachtliest tot ankommend veurjoar en doar kin ik en t baist nait op wachten vanzulf.”
“Wait je wat? Ik bel d’ambulance…”
“Dus ik docht, ik bel n aander bedrief dij in vlouern dut en wat dochtst?
Ook twij moand wachttied. En ik zit hier nog aaltied mit dij klo… mit dij schildpad en gainain dij mie en hom helpen kin!”
“Wat is joen adres, Jansma?”
“Mien adres?”
“Joa, woar kin k dierenambulance noar tou sturen?”
“Eh.., o joa, Violenhof 23.”
“In Stad?”
“Joa, mor eh… willen joe ze wel zeggen dat ze heur schounen bie veurdeur oettrekken? Ik bin nogal wies mit mien lamminoat, mou je waiten.”

(2)

Ring… ring…
“Goedemorgen, Risico Verzekeringen, mit Hilda.”
“Goidag, Jansma hier”
“Goidag Jansma.”
“Zeg, ik heb n vroag over mien lamminoaten vlouer”.
“Joe haren problemen mit joen lamminoat?”
“Hemmen, ik heb ze nog altied.”
“En joe hemmen n polis bie ons ofsloten?”
“Klopt,”
“Mooi. Wat is joen polisnummer, Jansma?”
“Woar kin k dat vinnen….o, wacht even, hier heb k hom. Dat is twij, zeuven, zeuven, drij, twij, negen.”
“Twij, zeuven, zeuven, drij, twij, negen. Ik heb hom vonnen Jansma.
Polis staait op noam van Jansma, Violenhof 23″.
“Dat bin ik.”
“Mooi. Mag ik vroagen wat veur problemen joe hemmen mit joen lamminoat?”
“Jawel hur,”
“……”
“……”
“O, nou, wat haren joe veur problemen mit joen lamminoat Jansma?”
“Alweer haren. Joe zeden het net goud. Het is: ‘Wat hemmen joe veur problemen mit joen lamminoat.’ Nou kiek, mien zeun het per ongeluk n tube liem op mien lamminoat valen loaten en doar is e mit zien vout in terechte komen. En nou heb ik t goudje op n groot dail van mien vlouer zitten. Gelukkeg zat mien zeun nog nait vastplakt mor onze schildpad was wel de pineut. Wie hemmen dou dierenambulance bellen mouten en dij hemmen hom lös kregen. Mor mien lamminoat zugt ter nou nait meer oet.”
“Das nait zo mooi. Wat aarg veur dat baist, Jansma.”
“Stoffel.”
Vinnen joe t aarg as ik gewoon Jansma blief zeggen?”
“Stoffel, zo hait mien schildpad.”
“O, hail origineel, Jansma. Kinnen je mie zeggen hou groot dij liem-vlek is?”
“Jawel, dij is roem n meter in deursnee.”
“Das n haile grode tube liem west, Jansma.”
“Joa dat klopt, mien zeun haar n bult te liemen en hai het haile grode vouten, moat drijenviefteg.”
“Nou Jansma, het liekt mie het beste as mien collega van schoade-ofdailen bie joe laangs komt om boudel te bekieken.”
“Das goud, mor ik mout dommit nog wel even vot want ik bin deur mien eerappels hin. En moandags en dunderdags tussen vaaier en zes bin k aaltied aan t koarten bie ons in t clubhoes. Willen joe dat wel tegen hom zeggen?”
“Jansma, ik heb n idee, ik zel hom vroagen of e joe bellen wil veur n ôfsproak.”
“Dat gaait toch gain weken duren, hè? Ik bedoul, ik aarger mie gruin en geel aan dij liemvlek midden in koamer.”
“Nee, Jansma, dat zel wel touvalen”.
“Das mooi juffrouw, din goa ik nou mor vot achter eerappels aan.”
“Mevrouw.”
“Hè?”
“Het is mevrouw, gain juffrouw, ik bin traauwd Jansma.”
“O, din staarkte en alvast bedankt.”
“Goidag Jansma.”
“Moi.”