Stoapelgek
Hier lig ik, kloarwakker te dreumen dou mien ogen mor weer dicht.
Ik zai die doar, wel roar zo in t duuster n helder gezicht ik roek zulfs dien hoar. k Luuster, knorst tevreden, ruzzelst mit vouten maank loakens, main dien oam nuunt zulfs mien noam. k Vuil t rood van t behang en plefon, dien kleur, dien vel dat mie braand, kiek in spaigel doar k vannaacht nait bie die kommen kon. Ik mout ter oet, neudeg pizzen, en steut mien tonen. k Heur die belken; ‘Hampel blief der mor oet, zolst nait woaraarns aans goan wonen!’ k Schoevel zachies weerom over t zaail zunder licht. Kolle vouten mien handen zuiken, woar bistoe nou. Vuil waarmte kroep verzichteg tegen die aan, kroel zaacht dien hoar sloag n aarm om die tou. Stoft ain in t inne begunt te gillen, ber oet en vlugt in gedienen. Mien hemel wat krieg we nou. Knip votdoadelk n lichie aan en heur ain vrezelk lagen. k Zai ons kat hangen, haildaal in toeze, heur zaacht, miaauw.
