Staark wezen
Troanen verbietend pakt hai zien schoulbouken bie nkander. Zo goud en zo kwoad as dat gaait legt hai ze op zien toavel. Hai heurt gounent kniezen.
Deurgoan; negeren; nait zain loaten dat t joe roakt; net doun of dat der niks gebeurd is – dij adviezen resoneren hom deur de kop. Hai vrift mit zien haand bie neus laangs en wordt n streepke bloud gewoar.
Ook zit der n knitter ien zien bril. Vannijs. Dij verrekte rötjongen!
Hai herpakt hom, hoalt daip oam en zegt: ‘Veur twijde moal, jongen en wichter, schriften open, ik goa non t hoeswaark controleren.’