Speulenderwieze
Midden in de weeke, op woensdag, was Tjabbo zien leste dag.
Hai haar zien haile leven bie Hamster en Rozeboom op stainfebriek waarkt.
Ze gaven hom n mooi kedootje, mor vanwege de mist kon hai nait goud zain wat t was.
Hai wos nait of e laggen of schraaien mos.
Veur dat e t in de goaten haar zat e op fietse noar hoes tou.
Zien vraauw ston in de deure op hom te wachten.
Weer wos e nait of e laggen of schraaien mos.
“Doar bist mien jong?” zee Hillie laif. “Kom mor gaauw in hoes, k heb wat lekkers kloar moakt”.
Tjabbo luit zok op n stoule bie toavel zakken.
Mor vanwege de mist, dij nait optrekken wol, kon hai nait goud zain wat veur lekkers dat t was.
“Gaist noa t eten nog noar de meziek?” vruig Hillie laif.
“Nee”, zee e ofwezeg, “k heb der gain zin aan vanoavend”.
Hillie pebaaierde nog om hom wat op te montern, moar Tjabbo was t wied vot.
Dunderdagsmórgens, veur zeuven uur, haar e ‘Bevraidensfeest’.
Hillie dee ook mit. Zien ‘jonges’, dij op Nova Zembla overwinterd haren, wazzen net zo bliede as Tjabbo. Noa vief menuten was t gebeurd.
Gainaine wos of ze laggen of schraaien mozzen.
Bie t eten zee Hillie: “Magst wel even de Cocosmatten oetkloppen en den om t hoes tou vegen en den goa ik aan t strieken en ast kloar bist gaaist mor noar Klungel, want ik heb sikkom gain stoete meer”.
Tjabbo docht bie homzulf: k Heb weer waark vonden.
Toun t vegen doan was, zee Hillie laif: “Wie hebben hail wat kloar kregen veur negen uur”.
Tjabbo grijnsde wat en zee: “k Goa ducht mie even lopens noar Klungel tou”.
Hai kwam mit n stoete in ain hand en n kouke in d’aander hand tot winkel oet.
Wol om bochte van Daipswaale noar Hoavenstroate, toun Swier Hartman, mit te veul gang, oet bochte vloog. Hai ree Tjabbo tussen de bainen.
Dij schrok zok n rioolpiepe, gooide aarms omhoog en de stoete en de kouke vlogen mit n booge op dak van café De Hoaven en dou ging e verbaldereerd op dele zitten.
Swier der van deur. Van der Wal, dij net veurdeure van de knippe doan haar, haar t aalmoal zain. Hai greep Tjabbo onder d’oksels en schoof hom in de kroug Noa n poar borreltjes ging t weer op hoes aan.
Toun hai om vlak veur 12 uur ombochte van Gasthoesloane kwam, kon hai Hillie aal wel in de verte zain. Zai ston midden op de weg op hom te wachten.
Dou hai wat dichterbie was, gaf zai hom n gobbe. “Woar hest doe zeten en woar is mien stoete?”
Tjabbo vuilde n steek in de ‘drijsprong’ en zee mit n witvertrokken kop: “Dij ligt bie van der Wal op dak”.
Bie t eten het hai heur t zoakje verteld.
Toun ze dij oavend op berre gingen, noadat Tjabbo de haile middag in toene waarkt haar, zee e: “k Heb nog nooit zoveul mitmokt in ain dag en k heb wel n kilo verloren”.
Hillie haar t leste woord en zee zachies: “Goa mor nait opzuik”.
n.b. Naait te veul gang, liek deur bochte, aans kin t joen leste dag wel wezen.
