Sloagd

t Is weer eksoamentied, n spannende tied, ook veur d’òllen, want al binnen t mor pepiertjes, mit diplomoa’s mouten we ons nou ainmoal wel bewiezen.

Dat begunt ja al op kleuterschoul mit n veterstrikdiplomoa en al propt mien zeun zien veters tegenswoordeg gewoon bie d’schounen in, zunder ze fersounlek vast te knuppen, hai kin wel bewiezen dat e der in ofstudaaierd is! Elk diplomoa is din ook reden om feest te vieren!

Dou ons dochter Janneke veur heur Havo-eksoamen sloagd was, kreeg ze din ook al gaauw n nuigen veur de feestelke oetrieken van heur diplomoa. In de Klinker en in gala! Ik ging der vanoet dat Janneke zok doar nait drok om moaken zol, want leste moal dat ze n jurk droagen wol, was ze vief joar!
k Was din ook haildal verboasd dou ze vruig: “Zellen we din n dag noar Grunnen goan, want doar is zowat wel te koop, heb k heurd!”
Veurdat k joa of nee zee, wees ik heur der op dat ze nog n hail sjieke, swaarte broek haar, dij ze nog mor ain moal aan had haar. “En ast din…”
Mor ik kreeg gain gelegenhaid mien zin òf te moaken. “Ik goa echt nait in n broek, hur! Ale wichter gonnen in n jurk!” zee ze op hail besliste toon.
“Waist wel wat of dat kost!” zee k. “En dat veur n poar uurtjes, want noatied komt e in d’kaaste vanzulf en krigst hom nooit weer aan!”
“k Heb ja honderdviefteg euro kregen veur mien diplomoa en doar mog k mit doun wat k wol!” zee ze.
Ze haar der schienboar slim belang bie.
“Din stel ik veur dat we mörgen eerst in Winschoot kieken,” zee k, “want winkels maggen zok ter ja wel n beetje op insteld hebben! k Mout om elf uur toch bie tandarts wezen. Dat is mor even en din hebben we nog d’hail middag om te winkeln.”

En zo luipen we de volgende dag al vot noa twaalm in d’Langestroate.
Mor dou t drij uur was, haren we nog nait ain galajurk zain, al haar ons gesjaauw heur wel n mooie, swaarte T-shirt opleverd. Deur de glans zag dij der hail sjiek oet, mor veur n gala was e lang nait laank genog vanzulf!
Dou t vaar uur was en wie grap ter schoon òf haren zee Janneke: “Zugst nou wel dat we veur zowat noar Grunnen mouten!”
Bie de gedachte allaint kon k al wel mui worden, dat ik zee: “Din doun we dat dunderdag wel, din is t doar ook koopoavend en huiven we nait al veur dag en daauw vot!”
En mit dij belofte gingen we weer richten Finnerwold.

k Mos nog wel even bie de kringloopwinkel aan, want k haar n zak mit klaaier in d’auto liggen, dij òf te klaain waren òf oet de groatsie.
Wie konden t nait loaten om der nog even rond te strunen en noa n zetje heurde ik Janneke inains roupen: “Mam, kom es kieken!”
Ze ston bie ain van de pashokjes in n strakke, swaarte rok tot op ìnkels. Gelokkeg wel mit n split, zodat ze der ook nog n beetje in lopen kon.
“Aigelk most dien nije T-shirt ter even bie aantrekken. Ik zel hom die vot even oet auto hoalen,” zee k hail beraaidwilleg en nait veul loater ston ze al veur de grote spaigel te draaien.
“t Is net of t bie mekoar heurt, vindst ook nait!” zee k.
Ik kreeg gain antwoord en zag heur aingoal weg over d’scholder in d’spaigel kieken.
“Hai kost mor vief euro, ja!” zee k dou k even op prieskoartje keken haar.
“Din bist ja veur twinteg euro kloar en wat hòldst din nog veul over om die aanswat veur te kopen!”
Mor aan heur bedìnkelk gezicht te zain, was Janneke nait onder d’indruk van mien verkoopproatjes.
“Je kinnen mien onderbroek wel dudelk deur dizze stof hìn zain. Dat vind k nait mooi!”
“Dat beetje!” zee k. “Doar huifstie toch nait drok om moaken!”
Noadat ze zok nog es weer van ale kanten bekeken haar, zee ze inains: “As k mie nou wél n string kopen mag van die, din kin k dizze rok wél aan en huiven we ook nait meer noar Grunnen!”
Dij iegel! Doar was over noadòcht! Ze haar t mie al voaker vroagd, moar ik von t mor dingen van niks en ze haar ook nog onderbroeken zat. Mor bie de gedachte dat k din nait noar Stad huf, zette ik mie gaauw over mien beswoaren hìn en zee: “Doar most din zulf mor achteraan goan, hur. Doar bist mien oordail ducht mie ook nait bie neudeg, want t mainste zit ja toch tussen de billen! En omdat we zo goud sloagd binnen vandoage, betoal ík dizze rok wel veur die en omdat k mie t geld veur de raaize noar Stad nou oetspoaren kin, krigst de nije T-shirt ook van mie! Goa die mor gaauw omklaiden, want as wie vanoavend ook nog n beetje eten hebben willen, maggen we wel votmoaken!” Ze was hail bliede en ik nait minder!

Janneke luit ter gain gras over gruien en ging volgende dag vot achter zo’n string aan. “Arregat!” zee k, dou ze mie heur aankoop zain luit. “Wat n iezelk ding, en zit hoast gain kruus in! Zol dat nait maal vuilen? En wat kost zowat nou nog?” Vief euro haar ze geven mouten, dat ik zee: “Net zoveul as d’hail rok en dat veur zo’n schietertje! Doar kinnen ze nog es aan verdainen! t Is ja nog minder as n buusdouk, je kinnen neuze der nait ains in oetsnoeven!” “Asofst dat willen zolst!” zee Janneke en dou ging ze gaauw hìn om hom onder heur rok aan te pazen. k Mag toch hopen dat zowat nait ròild worden kin, dòcht ik nog even!

Ain ding mout k tougeven: dij oavend in de Klinker zag ze der oet om deur n rinkje te hoalen! Mor meschien kin k beter zeggen: deur n strinkje!!