Slikken

“Evert”, zegt Gezinoa, “hest doe aal dij sokkeloatjes opeten?”
“Doar zatten mor n poar meer in”, zeg ik.
“Waren nog mor n poar oet zelst beduilen”, zegt zai.
Vleden weke bin ik stopt mit roken, en nou heb ik aal mor deur zin in slikkerij. Zo kom ik van t peerd op de ezel, as ik nou weer veul te dik wor, krieg ik ook weer last van poesteghaid. Gezinoa raagde voak op mie as ik aal mor housten dee, gooi dij rommel toch aan kaante, zee ze den. Dat ken zai ook makkelijk zeggen, zai het nooit rookt. ‘t Housten is al ‘n stuk minder worden vin ik, dus motivoatie om der vanof te blieven is der wel. As ik nou mor nait aal zo’n zin in wat lekkers har.
“Most ains kauwgom perbaaieren”, zegt Gezinoa.
“Harregat mens ik goa toch op mien oal dag nait mit kauwgum lopen”. “Ik bin gain kou dij lopt te herkaauwen, hest niks beters veur te sloagen?”.
“Goa mor grasmaaien”, zegt ze, “veur dat t weer begunt te regen”.
“Van grasmaaien krieg ik wizze weer zin in slikkerij”, zeg ik.
“Kerel goa noar boeten, ik wor roar van dien gezoes, ken mie niks schelen was t doun gaist”, zegt ze.
“Zol der nog aargens n pude sjek liggen?”, denk ik haardop.
“As’t doe weer begunst mit roken bist mie n kerel van niks”, zegt Gezinoa.
Kerel van niks wil ik nait wezen, den mor grasmaaien.